Een verslag van onze rondreis door West-Amerika en Florida

Dag 17: Weer terug naar Gouda

Onze laatste nacht in Amerika. Paul was moe en heeft om 11 uur zijn oogjes gesloten. Ik was nog met het verslag bezig en ben kort na Paul ook mijn bed ingedoken. Nog even genieten van deze laatste nacht. Om 8 uur ging de wekker af en Paul is meteen onder de douche gestapt. Dit gaf mij de gelegenheid om de koffers in orde te maken en alles in te pakken.
Onze weegschaal gaf 22 kilo aan. Heel netjes. Ik had steeds in mij hoofd dat de handbagage maar 8 kilo was. We zaten er iets boven en besloten de gok te nemen. We hadden bij target gisteren heerlijke cinnamon muffins gekocht en dit was ons ontbijt. We hadden ook nog een pakje met sinaasappelsap (het leek er in ieder geval op). En zo hebben we gezellig op onze kamer gegeten.
Omdat we de auto voor 10 uur wilden afleveren zijn we een kwartier van te voren uitgecheckt bij ons hotel. Het verhuur bedrijf zat maar 3 minuten verderop. 
We hebben al ons vuil weg gegooid en de trouwe ijs box die ons twee weken lang voorzien heeft van frisse en koude drankjes, die we voorzichtig in stukken hadden gebroken, heeft z’n laatste rustplaats gevonden.

Tom leidde ons weer netjes naar het juiste adres en binnen 10 minuten stonden we op de bus richting vliegveld te wachten.

Het was een fijne auto. Paul heeft er in gereden. Het was in eerste instantie de bedoeling dat we om en om zouden rijden, maar ik vond het eigenlijk wel lekker zo. Dit gaf mij de tijd om van het uitzicht te genieten, foto’s en video te maken en om informatie voor te lezen over de plek waar we naar toe gingen.

Het zal voor Paul wel weer wennen zijn. Geen automaat en op letten in het verkeer. Ze rijden hier allemaal zo raar. Bij een stoplicht mag je (als toegestaan) gewoon rechtsaf slaan en ze halen rechts en links in. De vrachtwagen rijden ook op alle rijbanen en gaan net zo hard als wij. Vooral aan het begin van onze vakantie was dit even wenen en we zijn ook een paar keer betoeterd.
Straks zijn de regels gelukkig weer zoals wij ze kennen.
We zaten in een bus gevuld met Nederlanders. Even fijn om je eigen taaltje weer te horen.
Bij het vliegtuig was het even wachten bij de check-in. Er stond een flinke rij en na ongeveer een half uur waren we aan de beurt.


Ik bleek iets boven het gewicht te zitten. Vreemd want bij het hotel was alles in orde. De mevrouw aan de balie vroeg of ik er iets uit wilde halen. Ik zat op 51 pounds en dat was goed. Mijn koffer kreeg wel een extra sticker met “Heavy”. Wat een grap. Paul was wel in orde.
De handbagage bleek 12 kilo te zijn. Tja, dat had ik kunnen weten, want dit was op de heenreis ook. Dom, maar als het eenmaal in je hoofd zit krijg je het er moeilijk weer uit.
We liepen naar de laatste check en daar moesten we al onze tassen op de lopende band leggen. Zelfs onze schoenen moesten uit. We waren goedgekeurd en mochten doorlopen.
We zijn richting gate gelopen en hebben daar gewacht tot we mochten instappen.
Ik had nog muffins van vanmorgen over en we genoten van onze geïmproviseerde lunch.

Het vliegtuig zou om kwart voor twee vertrekken en iedereen stond klaar bij de gate. Omdat het een groot vliegtuig is werden de rijen apart opgeroepen om in te stappen. Eerst de achterste rijen zo ging het steeds verder naar voren. Wij zaten op rij 22 en konden nog even wachten.
Steeds als we dachten dat we bijna aan de beurt waren bleken er nog rijen ver voor ons eerst te mogen. Toen we eindelijk werden om geroepen waren we dan ook erg blij. We gingen richting gate. Een meneer liep langs ons en riep dat alle andere mensen ook mochten instappen. Wat een grap, denk je dat we speciaal “met onze rijen groep” naar binnen mochten, nu mag iedereen.
We zaten op dezelfde rij en stoelen als de heenreis en wisten die dan ook meteen te vinden. Naast ons zat een aardige mevrouw. Ze heeft niet veel gezegd tijdens de reis en dat vonden we ook niet erg.
We hadden een klein beetje vertraging en rond 2 uur gingen we dan toch echt de lucht in.
Tot ziens LA, misschien tot een volgende keer.
Onze route was iets anders dan de heenreis. Dit keer vlogen we langer over Amerika.
We hebben er vrij weinig van gezien omdat we lekker films en tv wilden kijken.
In Nederland was al de nacht gevallen en we vlogen de duisternis in. De lampen van de cabine werden langzaam gedimd en de meeste mensen gingen slapen.
Toen we bij Groenland waren zaten we op onze donkerste plek. Paul heeft nog sterren gezien. Hij moest er wel de dekens over zich heen doen en dicht bij het raam zitten.
Helaas heb ik hier geen foto van omdat ik zelf ook met m’n ogen dicht lag.
We hebben niet echt geslapen, want door het geluid van het vliegtuig is dat ook moeilijk om te doen. We hebben wel even de ogen dicht gehad en dat was best even lekker.
Rond 8 uur kregen we nog een ontbijt. Lekker brood met ei, kaas, muesli en fruit. Natuurlijk ook weer aardappels. Ik kan het nog steeds niet begrijpen dat mensen dit lekker vinden als ontbijt. Geef mij maar gewoon een boterham met kaas of pindakaas.
Toch was het wel lekker om even wat te eten.
Het was wel bijzonder om een zonsondergang en zonsopgang zo snel achter elkaar te zien.



Rond 9 uur kwamen we bij Schiphol aan. De landing ging soepeltjes. Toch vind ik persoonlijk het opstijgen en het landen te minst leuke van de vliegreis. Paul vond echt alles leuk!
Pa en Ma bleken op het uitkijk punt van Schiphol te staan en hebben onze landing op foto staan. Leuk om jezelf ook eens uit een andere hoek te bekijken.



Eenmaal uit hert vliegtuig stonden we snel bij de bagage band. We hadden een zelf scan gedaan met onze paspoorten en konden daar lekker snel doorlopen.
Bij de bagage band hebben we even staan wachten.
Ma belde en ik heb haar even opgezocht bij het grote raam. Ze was blij dat we weer veilig waren aangekomen. Ik eerlijk gezegd ook.
Paul vroeg of ze erg emotioneel was. Hij had verwacht dat ze snikkend bij het raam zou staan. Dat was niet zo. Ze was gewoon blij dat we er weer waren.
We bleken bij de verkeerde band te staan. We hadden de bordjes niet gelezen en stonden met de passagiers uit San Francisco. We vonden het al zo vreemd dat het zo lang duurde. Dus snel naar de goede band gelopen en vrij snel kwamen onze koffers de band op rollen. Omdat we speciale koffers hebben vielen ze lekker op. Ik heb in mijn vakantie nog niemand met deze koffers gezien. We hadden er ook veel bekijks mee.
Omdat we niks hoefde aan te geven stonden we snel buiten de glazen deuren en werden in de armen gesloten van onze ouders.

Blij dat we weer thuis waren liepen we rustig naar de auto.



We zijn naar het huis van pa en Ma gereden. We zaten vol verhalen en onze mondjes bleven ook vertellen.
Ma heeft een lekker bakkie koffie gezet, want daar had ik speciaal om gevraagd. De koffie in Amerika is veel te slap en ik was ook toe aan een sterke bak.
Paul is eventjes op bed gaan liggen, want die was erg moe. We hebben de nacht overgeslagen en dat was ook goed te merken.
Sandra kwam ook nog even langs om te vragen hoe alles was gegaan.
Voor het eten had mams speciaal stamp andijvie met een bal gehakt gemaakt. Ik heb niet alles opgegeten, maar het smaakt wel goed. Even wat anders dan 2 weken hamburgers, patat, pizza en Subway.
Ik ben rond half negen naar huis gegaan. Fien hebben we meteen meegenomen zodat die meteen in haar eigen huisje was.
Ik ben nog even opgebleven, maar rond negen uur was ook ik te moe om wakker te blijven.
Paul heeft het nog tot 10 uur volgehouden (maar die had al wat geslapen)
Ik ben meteen in slaap gevallen.
Het was een heerlijke vakantie en we hebben genoten.
Dit was een ervaring die zeker voor herhaling vatbaar is.

Iedereen bedankt voor het meelezen en de lieve reacties!
Tot een volgende vakantie!

6 opmerkingen:

  1. Fijn dat jullie weer veilig terug in Gouda zijn.
    Tot gauw,

    Groetjes, Wanda

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb je hele vakantie avontuur gelezen, elke dag even uit gekeken naar je verhaal. Het was erg leuk om alles mee te mogen beleven. Fijn dat jullie het zo naar je zin hebben gehad. Gelukkig weer veilig op nederlandse bodem.

    Groetjes,
    Renate

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Fijn dat je er weer bent, tot dinsdag!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Fijn dat de terugreis ook lekker verlopen is en jullie weer lekker op Nederlandse bodem zijn.

    Nu nog die vervelende jetlag!

    Ik kan me voorstellen dat jullie hebben moeten wennen aan het verkeerssysteem van Amerika. Dat moesten wij ook, maar ik moet zeggen dat ik het nu erg mis. Het Keep-your-lane principe is een stuk veiliger dan het rechts houden zoals hier. Er wordt veel minder van baan gewisseld waardoor het veiliger is. Hie rmoet je vaak van de eerste naar de derde oif vierde baan om mensen te passeren die maar steeds in de tweede baan blijven rijden. Ik heb er vandaag nog aan gedacht dat we het hier ook maar in moeten voeren.

    Ik ben erg benieuwd of er voor volgend jaar ook nog een leuk reisje op de planning staat. Wij gaan misschien via NY naar Florida. Weer eens wat anders.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zo te zien heb je een leuke reis gehad! Dit pakken ze je niet meer af....

    Groet, Marja

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Een beetje late reactie maar ik had het even opgegeven met die rotcode die ik steeds in moest vullen, het lukte alsmaar niet.
    Gelukkig zijn jullie weer heelhuids terug en heel veel ervaringen en indrukken rijker. Ik hoor graag een uitgebreid verslag als ik je weer zie. het zag er geweldig uit allemaal, ik kreeg compleet heimwee (maar dat Usa-wee)

    BeantwoordenVerwijderen