Een verslag van onze rondreis door West-Amerika en Florida

3 Augustus: Honkbal

Het is vandaag 3 augustus en dat kan maar één ding betekenen: Paul is jarig!!!
We gaan deze dag vieren met Chantal, Steven en Michaël. Om half 10 worden we opgehaald en gaan een naar een honkbal wedstrijd in St. Petersburg.
Maar eerst nog even ontbijt.
Traditie getrouw gaan we ook dit jaar weer pannenkoeken eten.



Dit keer besluiten we hem te delen. De pannenkoeken zijn hier groot en weggooien vinden we zonde. We kiezen voor de bosbessen pannenkoek. De bosbessen zitten zowel in als op de pannenkoek. En met een toefje slagroom op de bovenkant.
Hij smaakte heerlijk en we eten hem helemaal op.
Daarna snel naar huis om ons klaar te maken voor ons uitje.

Net voor half tien lopen wij onze galerij op om richting ingang te lopen. Paul ziet uit een ooghoek de auto van de familie Toet. Ze hadden al twee rondjes op het terrein gereden om ons te spotten.
Paul wordt door Chantal toegezongen en kunnen we instappen.
Het is een rit van bijna twee uur, maar we hebben ons niet verveeld.
We hebben lekker bij gekletst en komen onderweg leuke dingen tegen.







Dan komen we eindelijk bij het stadium van de Tampa Bay Rays.
Deze speelden vandaag tegen de Los Angeles Angeles
Bij het parkeren blijkt dat een auto met 4 mensen of meer gratis mogen staan. Kijk dat scheelt weer en we hebben $20 bespaart.

Steven springt uit de auto en wil graag meteen naar de ingang. De eerste tien duizend kinderen krijgen een gratis toeter en Steven ziet al een lange rij staan.
Wij hobbelen er rustig achteraan.



Natuurlijk is er een tassen controle en ze doen een bodyscan. Alles voor de veiligheid.



We zijn allemaal goedgekeurd en lopen naar de ingang waar steven al op ons staat te wachten.
We staan bijna vooraan dus ik denk dat de gratis toeter wel goed gaat komen.






Michaël loopt nog even naar de parkeerplaats waar een aantal reclame stands staan en komt even later terug met een gratis T-Shirt van de Rays. Paul en ik willen ook zo’n shirt en gaan er één halen. We moeten wel een aantal vragen beantwoorden en ons adres in Florida opgeven. We hebben maar iets ingevuld en kwamen blij met onze T-shirts terug. Wel eerst weer een controle en bodyscan.



Het duurt niet lang voordat de deuren opengaan.
Steven krijgt zijn toeter en Michael die voor ons loopt wijst even en Paul krijgt ook een toeter. Wat een grap. De toeters zijn voor kinderen tot 14 jaar en Paul is vandaag 28 jaar geworden. Hij ziet er ook nog zo jong uit.


Steven is verdwenen. Hij kent het stadium al zo goed dat hij vast vooruit is. Hij zou iets te eten halen en dan naar onze plaatsen gaan.







Wij duiken nog een souvenirs winkel in en ik koop een vel met leuke stickers.
Het is hier één en al gezelligheid. Overal word je vermaakt. Er hing een goede sfeer.






Onderweg naar onze plaatsen hebben we iets te eten gehaald en een drinkbeker die we onbeperkt kunnen bijvullen.
Chantal nam iets met vlees en champions en wij heel veilig een pizza. Michaël had al iets gegeten bij binnenkomst.

We bleken op de derde ring te zitten met goed zicht op het veld.
Ik vond onze plaatsen perfect.
We hadden twee stoelen voor en drie stoelen achter. We zaten ook bij de trap en konden we gemakkelijk even weg lopen als dat nodig was.



Het publiek werd vermaakt met de mascottes en de cheerleaders. We zagen op de grote schermen filmpjes en liedjes voorbij komen.





Toen was het eindelijk tijd om te beginnen.
De wedstrijd begon om tien over half twee. Natuurlijk eerst met het volkslied dat dit keer niet gezongen, maar gespeeld werd op de saxofoon. Erg mooi. Het hele stadium was er stil van.







Toen was het: Play Bal!!!!!!
De familie Toet had ons al uitgelegd hoe het spel gespeeld werd en we konden het goed volgen.




Helaas stonden de Angels na de eerste inning al met 5 punten voor. Dat was geen goed teken.
De Rays hebben goed hun best gedaan en in de volgende inning werden er geen punten gemaakt.
Tussen de innings door werden we vermaakt met filmpjes en andere grappige activiteiten.


Er was een meisje die in een windbuis geld moest vangen. Na een halve minuut kwam ze met wel $3 naar buiten! Dat is nog eens geld verdienen.
Maar ze hadden ook een spelletje dat heette: zoek de koe.
Ergens on het publiek zat een koe en een deelnemer moest deze met de camera vinden. Als zij het goed deed kreeg het hele vak waar de koe zat een kadootje.




En ze hadden de Pepsi run. Een wedstrijd tussen de Pepsi flesjes. Erg grappig!


We hoorden het buiten al rommelen. Het was al flink aan het regenen. Plots gingen er een aantal lampen uit. De bliksem was ingeslagen.
Het spel werd stil gelegd en dat gaf ons mooi de tijd om wat drinken te halen en een foam vinger te kopen. Chantal bleef bij onze plek. En Steven was zelf iets gaan halen.



We zagen buiten de palmbomen heen en weer slingeren. Het was een pittig buitje.
We konden niet meer met de roltrap naar beneden en zochten een andere route. We gingen met de lift. Er zat een liftbediende in die de hele dag mensen naar boven en beneden brengt.
We vonden de vinger en stonden aan de andere kant van het stadium.
Ondanks dat de lampen het gedeeltelijk niet meer deden werden de mensen vermaakt met tekenfilms en activiteiten op het veld.
De wedstrijd kon weer elk moment beginnen en we liepen terug naar onze plaatsen. Gelukkig deden de roltrappen het weer.
Steven moest via de buitenkant naar boven. Hij was met de roltrap naar beneden gegaan om iets te halen en kon niet meer via dezelfde weg terug. Hij was drijfnat. Gelukkig had Chantal een vestje bij zich en kreeg hij het snel weer wat warmer.



Tussen de zevende inning wordt er een liedje gezongen. Chantal en ik waren zo gezellig aan het kletsen dat we deze een beetje gemist hebben hahahaha.
De Rays stonden nog steeds achter en er gingen al mensen weg.





Bij de laatste inning werd het publiek gevraagd het team extra goed aan te moedigen, maar het heeft helaas niet geholpen. Ze hadden verloren.






De tribunes liepen leeg en ook wij liepen langzaam richting uitgang.
Kinderen tot 14 jaar mochten over alle honken rennen en de mascottes ontmoeten. Het was een schattig gezicht.





We hebben zelfs even op het gras gestaan. Het is nep gras, maar dat mocht de pret niet drukken.





Weer in de auto hadden we de snelweg snel gevonden en begon onze reis naar Orlando.



Ook dit keer vloog de tijd en voor we het wisten reden we Kissemee binnen.
We reden naar het huis van familie Toet.
Ze hebben een mooi huis met een bovenverdieping. Geen grote villa zoals in het verleden, maar een gewoon huis met genoeg ruimte voor iedereen.

Het was ondertussen al wat later en we hadden best trek gekregen.
Chantal had nog coupons voor Cici’s. Een all-you-can-eat pizza restaurant.
Deze bleek dicht bij ons appartement te liggen.










Paul en ik hebben beide een buffet genomen en een drankje en we hoefden maar voor één buffet en de drankjes te betalen. Goeie deal!
De sfeer in het restaurant was wel  ver te zoeken. Eigenlijk is het gewoon een eetschuur.
Toch hebben we lekker gegeten en genoten van alle verschillende pizza’s, salades en toetjes.

We zijn netjes thuis gebracht. Lang hoeven we elkaar niet te missen, want morgen avond gaan we gezellig midgetgolfen voor mijn verjaardag.

2 opmerkingen:

  1. Dat was nog eens een fijne verjaardag! Iets wat jullie nog nooit gedaan hebben. Je weet,dankzij Michael,nu wel iets meer van honkballen dan alleen maar :slaan en dan over die kussentjes hollen ,haha. Wat een spektakel maken er daarvan. En geen hooligans waarschijnlijk. Al met al een zeer geslaagde verjaardag!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het was echt een super gezellige dag en wij hebben ons ook zeer vermaakt. Jullie waren echt top aanmoedigers!!! Hahahaha

    BeantwoordenVerwijderen