Een verslag van onze rondreis door West-Amerika en Florida

Heenreis: bestemming Miami Florida

Het was vanmorgen vroeg opstaan.
We wilden 3 uur van te voren op Schiphol zijn. Dus om half 6 ging de wekker.
Om half 7 stond ik bij Paul op de stoep. Nog even de laatste dingen inpakken en alles controleren en toen konden we op weg.
We waren rond 8 uur op Schiphol.


Omdat we de boarding passen al hadden uitgeprint konden we meteen door naar de bagage afgifte.
Dit keer moesten we het helemaal zelf doen. Even spannend of alles wel goed ging. Maar alles ging goed en de koffers verdwenen één voor één richting vliegtuig.
We hebben nog een kop koffie met paps en mams gedronken en toen was het toch echt tijd om afscheid te nemen.
Na een paar flinke knuffels liepen we richting douane.
Ik wilde nog graag wat taxfree shoppen en daar hadden we nog wel even tijd voor.

Op de borden stond aangegeven dat we naar de gate konden.
We moesten naar E7. Een kleine wandeling dus.


We moesten in een rij gaan staan en toen we aan de beurt waren werden we extra “ondervraagd”. De meneer wilde weten hoe lang we elkaar al kenden. En of we zelf onze koffers hadden ingepakt.
Daarna was het wachten tot we mochten boarden.
We hadden op het nieuws gehoord dat de passagiers naar Amerika extra gecontroleerd moesten worden. Al onze elektronische apparatuur moest aan kunnen. Maar dit hebben ze niet gecontroleerd. Mazzel voor ons!



Eenmaal aan boord ging alles heel snel. Voor we het wisten zaten we in de lucht. Voor mij altijd een spannend moment. Paul vond het zoals altijd geweldig.




We vlogen dit jaar met Delta. En de bemanning heeft ons goed verzorgd. We kregen al snel iets te drinken en wat nootjes. En snel daarna kwam de eerste maaltijd. We kozen voor de thaise kip. Het was erg lekker.
We hebben naar films gekeken en omdat de lichten in het vliegtuig gedimd waren, wat geslapen.
Naar buiten kijken ging niet. Als we het luikje van het raam open deden werden we verblind met het felle licht. We zagen alleen maar wolken.



Na een paar uur kregen we een snack. Deze bestond uit een doosje gevuld met lekkere hapjes. Er zat een kaasje in en wat toast, maar ook een lekker chocolaatje. Een echt tussendoortje.
Anderhalf uur voor het landen kregen we nog een warm broodje en een ijsje.





Zoals ik al zei heeft Delta ons goed verzorgd. Ook al was het soms een hobbelige reis, de acht uur waren zo om.

Toen we in Atlanta aankwamen zagen we dat het er flink had geregend. Het was niet echt het zomerse weer wat we verwacht hadden. Gelukkig waren we nog niet op onze eindbestemming en daar kon misschien de zon wel schijnen.


Bij de douane ging alles heel snel. We moesten ons zelf registreren en op de foto zetten.
We hadden in het vliegtuig een aangifte formulier ontvangen die we bij de douane moesten inleveren. Ik had aangegeven dat we voedsel mee het land in zouden nemen. We hadden koekjes in de koffer en een zak drop.
Maar toen we ons zelf moest aanmelden vroegen ze alleen of we groente of fruit hadden. We hebben toen bij dat vakje maar aangegeven dat we niks bij ons hadden. Toch was ik er niet gerust op.
Gelukkig kwamen we toch bij een beambte terecht en dit bleek een erg aardige jonge knul te zijn. Hij was zeer vriendelijk en heeft met Paul over fietsen gekletst. Ik heb gemeld dat we koekjes bij ons hadden en dat was helemaal prima. Gelukkig weer een zorg minder.

De koffers moesten we ophalen en meteen weer inleveren. Deze werden naar het andere vliegtuig gezonden.
Wij gingen op zoek naar onze gate. En dat bleek een bijzonder tochtje te worden. Atlanta is namelijk een hele grote vluchthaven. We moesten naar gate B2 en dat was aan de andere kant van waar wij stonden. Gelukkig hoefden we niet ver te lopen, want er was een metro die ons naar de juiste hal bracht. 


Daar aangekomen hadden we gate snel gevonden en moesten we weer wachten. Geen gehaast gelukkig, maar lekker relaxt. We hebben zelfs nog tijd gehad om wat te drinken te kopen (met Paul z’n nieuwe creditcard betaald!)



Rond half 4 mochten we boarden.
Dit maal was het vliegtuig iets kleiner, maar voor ander half uur vliegen is dat niet zo erg. Vanaf onze plek konden we zien hoe de koffers werden ingeladen en plots kwamen onze koffers voorbij. Gelukkig! Die van ons zijn niet verdwaald.







Deze vlucht ging heel erg snel. We kregen nog iets te drinken en wat pretzels, maar we moesten snel drinken, want we waren er al.

In Miami was het even zoeken. De koffers waren snel gevonden, maar toen moesten we naar het auto verhuurbedrijf. Uiteindelijk kwamen we er achter dat alle verhuurders in één gebouw zitten.
Met een treintje werden we naar de juiste bestemming gebracht.


Bij Alamo stond al een rij en er mocht maar één persoon in de rij gaan staan. Omdat Paul de hoofdbestuurder is mocht hij alles regelen.
Toen hij aan de beurt was ben ik snel naar de balie gelopen. Ik wilde er bij zijn en had ook nog wat vraagjes. Toch een beetje raar dat er maar één persoon in de rij mag staan, maar alle extra familie leden er bij de balie weer bijkomen. Het zal wel een reden hebben, maar in Amerika weet je het nooit.


We hadden snel een auto uitgezocht. Een Amerikaanse zoals Paul wilde en één met een grote kofferbak die ik wilde.
We mogen drie weken in een rode Chevrolet rijden.


Het duurde eventjes voor we de garage uit waren omdat we verkeerd waren gereden. Door een verkeerde afslag belanden we weer bij het afgifte punt. Uiteindelijk moesten we weer langs de controle om er uit te komen.
Daarna konden we gelukkig de straten van Miami in.

We gingen op zoek naar een Wal-Mart voor de eerste boodschapjes. Gelukkig voor ons zijn de supermarkten hier tot heel laat open. Sommige zelfs 24 uur.
We hebben wat basis benodigdheden gekocht en gingen toen op zoek naar ons hotel.

De weg naar Miami Beach werd leuk toen we over de brug gingen en alle lampjes van de hoge flats en andere hoge gebouwen zagen. Een feest van vrolijke lichtjes. Hier werden we blij van.
Het hotel was snel gevonden en toen hadden we weer pech.
De parkeerplaats was vol. Ik ging naar binnen om te vragen of we nog ergens konden parkeren. De meneer van de lobby vertelde ons dat alle plekken al bezet waren of er al voor betaald was. We konden onze auto in de parkeergarage iets verder op zetten.
Ik heb nog geprobeerd om iets te regelen, maar ze konden verder niets voor ons doen. Onze koffers werden voor ons naar binnen gebracht en wij zijn onze auto gaan parkeren in de garage verder op. Het was maar twee starten verder op en de wandeling viel best mee. We waren alleen een beetje teleurgesteld en moe.
Uiteindelijk was het wel gunstiger voor ons. Het parkeren bij het hotel had ons $29 plus taxs gekost en nu waren we $16 kwijt. We hebben onze eerste besparing gehad. Een kleine extra wandeling nemen we maar voor lief.



De hotelkamer was prima en we waren erg moe. We hebben iets gedronken en de koffers in orde gemaakt en toen konden we eindelijk naar bed.

Het was een lange dag, maar onze vakantie kan nu eindelijk beginnen.

5 opmerkingen:

  1. Fijn dat jullie veilig zijn aangekomen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fijn dat alles goed is gegaan. Deze reis was toch weer spannend en extra beladen. Het is in Miami inderdaad even zoeken naar de Miami mover die je naar de verhuurbedrijven van de auto's brengt. Ik vind het altijd best een tocht als je al moe bent.
    Wij hadden ooit ook eens zo'n auto, maar de achterklep sloot met twee naar binnen vallende beugels zodat er niet eens twee koffers in pasten. Dat is blijkbaar veranderd, gelukkig maar! Veel plezier daar!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een avontuurlijke reis is het weer geworden. Fijn dat de verzorging aan boord ook weer prima geregeld was. En wat hebben jullie veel vervoersmiddelen gebruikt vandaag:vliegtuig,trein,metro en auto! Geen wonder dat je moe wordt,zelf Splat ligt op apegapen bij Paul in zijn bed.xx

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Jullie zijn er! Het avontuur kan beginnen, hoewel jullie hebben al een klein avontuur achter de rug. Geniet ervan in de rode bolide!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik heb net ontdekt dat jullie al berichten. Leuk om jullie onderwegervaringen te lezen, het is alweer veranderd sinds ik bijn adezelfde tocht 7 maanden geleden maakte. Toen was het wachten wachten en haasten in Atlanta. lekker dat het nu sneller ging, je hebt totaal geen zin in gedoe toch. Vlug verder naar jullie tweede dag lezen.

    BeantwoordenVerwijderen