Zaterdag 27 Juli: Bok Towers

Ik heb vandaag een beetje uitgeslapen. Ik werd om 8 uur wakker hahaha. Dat extra half uurtje was wel even lekker.

Paul wordt wakker, draait zich om en slaapt weer wat verder hahaha.

Het was vandaag tijd om onze eerste Groupon in te leveren. En dit was het uitje waar Paul heel graag naar toe wilde: Bok Towers.

Hier zijn we in 2016 ook geweest en we hebben toen genoten.

Dus toen ik een super aanbieding zag bij Groupon konden we deze niet laten schieten (zonder Groupon waren we ook gegaan, maar hadden we de volle mep moeten betalen haha).

Vandaag is ook Dylan jarig en na een aantal pogingen kregen we Nederland aan de telefoon via facetime. We zongen voor Dylan en natuurlijk verdween hij snel van het scherm. We hebben nog kort geklets met Ma en Sandra die wel te zien waren. Sandra, Dylan en Jeroen waren  in Hattem om de verjaardag van Dylan te vieren en ze gingen zo met z’n allen pannenkoeken eten.

Rond elf uur vertrokken we richting onze bestemming.

Het was ongeveer drie kwartier rijden, maar de rit ernaar toe was niet vervelend. We zagen van alles voorbij komen. Nooit geweten dat je in een dorp best drie kerken naast elkaar kan bouwen.

In de verte zagen we de toren al verschijnen.

Na vijf minuten stonden we bij de ingang van het park.

We reden door naar de kassa en daar leverden we onze Groupon in. We kregen van het meisje de kaartjes en we konden nu een parkeerplaats zoeken.

Gelukkig viel de drukte erg mee.

Het Visitors Centre waren ze aan het renoveren. Dat is wel jammer, want daar was ook het museum over Bok Tower.

Gelukkig hebben we het al eens eerder gezien en wisten we wel over de geschiedenis over het park.

We besloten om via een leuke route naar het woonhuis te lopen. Daar hadden we ook kaartjes voor.

Onderweg kwamen we allemaal mooie planten en bloemen tegen. Het is hier zo heerlijk rustig!

Via een klein paadje kwamen we aan bij Pinewood Estate.

Het huis dat gebouwd is door Dhr. Buck.

We zagen dat er net een stel naar binnen ging en besloten om nog even in de voortuin rond te kijken.

Daarna konden we aanbellen bij de voordeur.

Het duurde even voordat ze open deed. Ze verontschuldigde zich omdat we even moesten wachten. Blijkbaar waren de mensen voor ons toch niet zo snel.

We begonnen in de gang. Hier kregen we een verhaal te horen over de familie en de begin periode. Ook werd ons verteld dat elke kamer anders was qua vloer en muur.

Via de gang liepen we verder naar de keuken.

Er was een stel met ons mee naar binnen gelopen. We stonden in de gang nog bij elkaar, maar in de keuken zijn ze snel verder gelopen en heb ik ze daarna niet meer gezien.

Ik blijf meestal in elke kamer even staan. Gezellig kletsen met alle vrijwilligers die daar staan.

Via de keuken kwamen we aan in de eetkamer.

Hier stond een jonge knul. De meeste vrijwilligers hier zijn gepensioneerden en het was leuk om even te kletsen met een jong persoon. Hij kwam uit Engeland en wilde ook graag een keer naar Nederland. Volgend jaar waarschijnlijk als het Eurovisie songfestival is hahaha.

Via de eetkamer liepen we door richting de woonkamer van het huis. Onderweg zagen we het kantoor van Dhr., Buck. Er lag een nieuw kleed op de vloer. Mooi, maar met hele rare leeuwen. Waarschijnlijk was het iets Bijbels

In de woonkamer spraken we met Mister Bob. Een vriendelijke oudere man die de naam Paul blijkbaar nog nooit gehoord had. Hij kon het niet uitspreken. Pas toen Paul zei dat het onder andere een Bijbelse naam was, viel het kwartje.

Mister Bob heeft ons goed uitgelegd hoe ze in de woonkamer konden relaxen. Dhr. Buck had 7 kinderen en die moesten wel vermaakt worden als ze er waren.

In de muziekkamer aan het eind van het huis stond Jim. Hij was 85 jaar en soms moeilijk te verstaan. Ik denk ook dat hij de helft van mijn vragen niet heeft verstaan en zelf maar met een verhaaltje kwam.

Met de trap naar boven kwamen we uit in de slaapkamer van Dhr. Buck.

Op de hele bovenverdieping vind je slaapkamers.

Hier zouden wij ook wel een nachtje kunnen doorbrengen. Het zag er allemaal erg gezellig uit.

Met de grote trap naar beneden en we stonden weer in de gang.

Dit was het einde van de route.

Ik heb weer genoten van al die fantastische mensen die als vrijwilliger hier werken. Mooie verhalen en gezellige gesprekken.

Nu was het tijd om verder door het park te wandelen.

Op de plattegrond ziet het er allemaal groot uit, maar in werkelijkheid is het veel kleiner. Je denkt dat je een hele lange wandeling gaat maken, maar je bent zo aan het eind van het pad.

We kwamen dan ook snel uit bij de “Singing Tower”. Een prachtige toren met Carillon. Elk half en heel uur speelt hij een deuntje en om drie uur zou er een langer concert te horen zijn.

Het was ondertussen half drie en we besloten om te wachten op het concert. We zochten een bankje en konden even genieten van de rust.

Paul heeft nog wat Pokemons gevangen. Blijkbaar zaten er in het park veel bijzondere soorten.

Ik heb ook nog wat rondgelopen. Het uitzicht reikt heel ver.

Om drie uur begon het concert. Helaas niet live, maar van te voren opgenomen. Gelukkig klonk de muziek er niet minder door.

Het was een half uurtje genieten. Helaas herkende we geen enkel deuntje.

We liepen verder door het park en kwamen van alles tegen. Prachtige planten en dieren.

We kwamen weer bij de ingang uit en besloten om een ijsje te eten.

Voor $3 hadden we een bakje vol met Birthday cake Icecream.

Iedereen is wel in voor een praatje en ook de mensen achter de balie van het restaurant. Paul heeft het Carillon van Gouda laten horen en ze vonden het prachtig.
Een van de medewerkers kende ons land heel goed. De man kwam ook uit Holland: Holland Michigan hahaha. Hij had wel Hollandse roots en kende veel Hollandse gebruiken. Zijn oom had een tulpen bedrijf.

Een nieuw gedeelte van het park is de kindertuin. Ook hier hebben we rondgelopen. De kinderen vermaakten zich prima met het water en zand. Wij hebben in de muziektuin een eigen concert gegeven.

We kwamen ook een gordeldier tegen. Heel bijzonder, want die hadden we nog niet eerder in het wild gezien.

Ondertussen was het al half 6 en we zijn richting huis gereden.

Thuis hebben de pizza in de oven gedaan en ik moest nog even aan de slag.

Ik had drie gaatjes in mijn shirt. Gelukkig heb ik altijd een reparatiesetje mee.

Vanavond hebben we voor het eerst gezwommen. Het water voelde een beetje koud aan, maar als je eenmaal door was viel het mee.

We hebben ons wel vermaakt na een dag wandelen in een park.