Donderdag 25 Juli: Baaldag

Soms heb je van die dagen waarbij je denkt: was ik maar in bed blijven liggen.

Nou, vandaag was zo’n dag.

Het begon al heel vroeg toen ik wakker werd van een flinke regenbui. Het was nog voor zeven uur en ik heb geprobeerd om nog een uurtje te blijven liggen. Dat is op zich wel gelukt, maar ik heb niet meer kunnen slapen door de grote en harde regendruppels die op het huis vielen.

Het bleek dat Paul ook wakker was geworden van de regenbui, maar die heeft het iets langer vol kunnen houden in bed.

Ik ben aan het blog begonnen en na een half uurtje was ook Paul wakker.

We hadden bij de supermarkt bacon gekocht. Dat wordt veel gegeten bij het ontbijt en Amerika en dat wilden wij ook wel eens proberen.

Er lagen twee plakjes bacon in de pan en die werden steeds kleiner. Haha, ze krimpen. Maar ze smaakten heerlijk en daar gaat het om. Morgen leggen we wel vier plakjes in de pan.

Tijdens het ontbijt hoorde ik water lopen.

Volgens Paul kwam dat uit zijn badkamer omdat zijn bad heel langzaam leegloopt.

Tijdens het douchen, staat hij tot aan zijn enkels in het water.

Dat is natuurlijk niet goed en we inspecteerde de badkuip op verstoppingen. Met de plopper gebeurde er niet veel en plots zag ik dat er water aan de buitenkant van de badkuip liep. Niet veel, maar een klein stroompje. Nu wisten we het zeker. De verstopping is veel dieper en daar kunnen wij niet aan doen. Er zal een reparateur moeten komen.

We wilden vandaag een rondje Disney winkels doen. Eerst langs de Outlets en daarna langs Disney Springs.

Dus alles werd ingepakt en we konden op weg. Onderweg zouden we nog langs de mensen van de Villa verhuur gaan om te vertellen over de lekkage.

Het weer was er niet beter op geworden en nog steeds regende het. Dit zou echt een natte dag worden.

Gelukkig was de rit naar de Villa verhuur kort en zaten we droog.

Ze vonden het fijn dat we een melding kwamen maken.

We hebben ze ook meteen laten weten dat de garagedeur nog niet gemaakt was en dat de lamp in het zwembad het niet doet.

Het meisje achter de balie was heel aardig en we hebben nog even staan kletsen.

Daarna begon alle ellende.

Nadat we waren weggereden moesten we van rijbaan wisselen. De weg is een beetje vreemd daar en iedereen wil naar de baan die links af gaat. De vorige keer dat we hier reden hadden we ook al moeite om op de linkerbaan te komen.

Er stond een witte pick-up truck schuin op de linkerbaan omdat hij ook wilde invoegen. De auto daarvoor stond ver genoeg zodat wij daar tussen konden. De auto voor ons begon te rijden en wij wilden netjes invoegen toen we plots een botsing voelden. De witte pick-up was tegen ons aangereden.

Hij gaf al zijn knipperlicht aan en we zijn naar de eerst gelegen parkeerplaats gereden.

Hij vroeg meteen of iedereen oké was en toen gingen we kijken naar de schade. Die viel gelukkig mee. Er zat in eerste instantie een witte streep op onze zwarte auto, maar dat konden we er afpoetsen. Alleen de lak is beschadigd, maar omdat alles van de bumper van zwart kunststof is, kun je dat niet zo goed zien.

De andere bestuurder, we kwamen er later achter dat hij Damion heette, had niks. Er was een klein zwart streepje te zien, maar omdat het een werkbus was vond hij het niet erg.

Er kwam een andere auto aanrijden en een vrouw stapte uit. Ze vroeg of we een getuige nodig hadden en begon meteen het gesprek met Damion. Ik werd totaal genegeerd. Ze zei dat het onze schuld was omdat hij stilstond. Maar volgens Damion zaten we in zijn blinde hoek en had hij ons gewoon niet gezien.

Volgens de vrouw maakte dat allemaal niet uit, want haar man was ex State Trooper en die wist er alles van. Die man van haar heeft de hele tijd in de auto gezeten en ik vraag mij af of het hem wel interesseerde. De vrouw in ieder geval wel, want Damion kreeg nog een briefje met namen en telefoonnummers.

De man in de auto vroeg met een duimpje aan Paul of alles goed was en toen reden ze weer weg.

Damion vroeg of we de politie wilden bellen voor een schade verslag, maar dat vonden we niet nodig. We hebben al zijn gegevens genoteerd en foto’s gemaakt van de auto’s en verzekeringspapieren.

Damion nam ons niets kwalijk. Ik denk dat hij het vervelender vond.

Ik denk ook dat we beide fout waren. Misschien hadden we niet op deze manier moeten invoegen, maar wij dachten dat er plek was en dat Damion ons wel gezien had. Helaas was dit niet zo en heeft onze auto nu een krasje. Ik ben in ieder geval blij dat Damion zo relaxed was en het voor ons een stuk makkelijker maakte.

Nadat we waren bijgekomen kon onze reis weer verder richting Outlets.

We keken nu bij elke invoegmanoeuvre of het veilig was hahaha.

Bij de afslag richting International Drive werden we er niet doorgelaten door een stomme gele auto. Ik denk dat ze ons ook niet gezien heeft, want sommige mensen hebben alleen maar oog voor zichzelf. Hierdoor werden we gedwongen om de tolweg op te rijden.

En helaas was er geen afrit meer voor het tolhuisje.

Dit grapje heeft ons $1,75 gekost.

Maar dat kon er na alle ellende ook wel weer bij.

Bij de volgende afrit gingen we van de tolweg en konden onze route vervolgen. Een andere route is op zich niet zo erg. Je komt weer eens iets nieuws tegen.

Bij de eerste Outlet was een parkeerplaats snel gevonden. En liepen we richting de Disney Store.

Ik vond de koopjes een beetje tegen vallen. Ze hadden niet veel aangevuld en veel was nog hetzelfde.

Ik vond nog wel twee tsumtsum popjes en Paul had een mooie trui gezien.

Na de Disney winkel hebben we een rondje langs de winkels gelopen. Natuurlijk moesten we even naar binnen bij Victoria’s Secret.

Hier is het altijd heel druk en zie je overal mensen in bakken zoeken naar Bh’s en slipjes. De maten zijn hier allemaal anders en de meesten waren ook wel heel erg groot. De meeste modellen waren niet echt mijn smaak en ik heb ze laten liggen.

Toen op weg naar de volgende Outlet.

Daar was het even zoeken naar een parkeerplaats. De parkeergarage waar we onze auto altijd konden parkeren is nu betaald parkeren geworden. Voor $10 mag je daar je auto zetten. Wij kunnen die $10 op een betere manier besteden en hebben een paar rondjes gereden totdat we een plekje zagen. Het zat ons echt niet mee vandaag.

Bij deze Disney winkel lag hetzelfde als de andere winkel. Ook hier was het nog hetzelfde als de vorige keer. Dat is het met dit soort Outlets. Ze vullen wel aan, maar je moet net mazzel hebben.

We kregen trek en de klok gaf ook half 6 aan.

We besloten naar huis te rijden.

Onze GPS gaf aan dat er een flinke file was en gaf ons een andere route. Die was best leuk en zo zie je weer eens iets anders.

Op de weg naar huis waren we beide erg stil. Bij mij lag dit aan de aanrijding. Ik wilde het zo snel mogelijk afhandelen met Alamo en voordat je dat doet gaan er verschillende scenario’s door je hoofd. In ieder geval in mijn hoofd.

Het was niet een dag die we op deze manier wilden besteden.

Toen we thuis aankwamen heeft Paul meteen naar Alamo gebeld. We hebben het verhaal uitgelegd en de vrouw aan de telefoon was heel vriendelijk.

Ze heeft alles genoteerd en ook de gegevens van Damion zijn doorgeven.

Volgens de vrouw zouden we er waarschijnlijk niets meer van horen omdat het zo’n klein ongelukje was, maar bij het inleveren van de auto moesten ze er wel naar kijken.

Ze was heel rustig en dat gaf mij een goed gevoel. Ze zei steeds dat het wel goed zou komen en dat doet bij mij wonderen hahaha.

Ze wenste ons een fijne vakantie en toen was het afgehandeld.

We konden weer rustig ademhalen en aan het avondeten beginnen.

Ik merkte dat we beide weer in onze eigen “flow” kwamen en we konden weer grapjes maken en lachen.

Het eten was ook heerlijk dus dat heeft ook geholpen.

Ondertussen was het weer begonnen met regenen. Het kwam met bakken tegelijkertijd uit de lucht. Wat ze in Nederland te kort hebben, hebben wij hier in overvloed.

Gelukkig blijft de temperatuur wel goed en konden we gewoon buiten blijven zitten.

We hebben ook nog een klein wasje gedaan. En het blijft altijd even uitvogelen hoe zo’n machine werkt. Ik had niet door dat je de knop moest uittrekken om het te laten draaien. Het was een komisch gezicht om mij zo te zien tobben. Uiteindelijk kreeg ik hem aan de praat en hebben we weer schone en frisse kleren.

 Rond half tien hebben we de oven aangezet voor een heerlijke Corndog. Ik kreeg hem niet helemaal op, maar Paul heeft zitten smullen.

Om half 11 waren we beiden op. Onze batterij was leeg. Maar dat mag ook na zo’n dag. We hebben veel meegemaakt en wijze lessen geleerd.

Nu is het tijd om naar bed te gaan.

Ik weet zeker dat morgen een beter dag gaat worden.