Een verslag van onze rondreis door West-Amerika en Florida

Vrijdag 14 Augustus: Terugreis naar Nederland

Onze laatste dag in Florida.
Het was nu echt tijd om weer naar huis te gaan.
Ik had de wekker om 7 uur gezet zodat we rustig konden ontbijten en alles konden opruimen.
We hoefden pas om 10 uur uit te checken.
De koffers hadden we gisteren al ingepakt en nu konden ook de laatste spulletjes in de koffer en rugzak.
Bij het wegen van de koffers bleken we rond de 46 pond te zitten. Dat is ongeveer 20 kilo. Ze mochten 50 pond (23 kilo) wegen en daar zaten we dus onder.
We hebben wel wat spullen verwisseld zodat we allebei veilig door de controle zou komen.

Rond kwart voor tien hadden we alles in de auto geladen en namen we afscheid van ons appartement.
Hier hebben we drie weken met veel plezier verbleven.
In het begin was het niet zo fijn omdat we lekkage hadden, een palmboom die zorgde voor een nat balkon en een installatie die net naast onze slaapkamers stond.
Gelukkig was dit allemaal snel verholpen en aan het brommende geluid van de airco waren we snel gewend.
Al met al hebben we ons hier prima vermaakt.


















Het uitchecken verliep soepel. Ik liet nog even weten dat we een theelepel, mes en plastic beker miste. Waarschijnlijk hadden we die drie weken geleden ook al niet. De receptioniste zei dat het geen probleem was en dat deze niet berekend zouden worden. Gelukkig maar.

We hoefden de auto pas om 15.00 uur in te leveren. Het vliegtuig zou om 16.00 uur vertrekken.
Natuurlijk moet je wel een paar uur van te voren op het vliegveld zijn om de koffers in te leveren, je boarding pas aan te vragen en door de douane te gaan. Maar we hadden nog genoeg tijd voor een klein uitstapje.

We besloten een kijkje te nemen bij de Florida Mall.
Deze zat ongeveer een kwartiertje bij ons vandaag.
Er was nog genoeg parkeerplaats, maar dat kwam waarschijnlijk omdat het nog vroeg was. De Mall was om 10 uur opengegaan.


Via Sears liepen we de Mall binnen.
Een mooi groot winkelcentrum met veel bekende winkels die we al eerder hadden gezien.



We gingen op zoek naar de Disney winkel.
Helaas was dit niet het soort winkel waar we naar op zoek waren.
Ze verkochten veel Disney spullen, maar niet hetgeen waar wij naar op zoek waren. Het was veel speelgoed en knuffels. Als je een kadootje zoekt voor een klein kind dan ben je hier zeker aan het juiste adres.
Toch hebben we er even rond gekeken, want de winkel zag er leuk uit. Vooral voor kleine prinsesjes is dit een winkel om uren in te verblijven.




Na de Disney winkel zijn we de rest van het winkelcentrum gaan ontdekken.
Veel kleding winkels met hele bijzondere kleding stukken. We keken onze ogen uit.








Bij de winkel van Build-A-Bear zijn we even naar binnen gegaan.
Hier kun je een eigen beer maken en deze helemaal aankleden naar jouw keuze.
We zagen leuke kleertjes, maar durfde deze voor Duffy niet te kopen. Volgens ons was Duffy net iets groter. En dan zouden de kleren niet passen.
Maar het was schattig om te zien.




Ook de M&M’s winkel hebben we een bezoekje gebracht.
Dit blijft een grappige winkel. De chocolade lucht kwam ons al tegemoet.
We zagen de grappigste souvenirs, maar vonden dat het toch iets te duur voor ons was.
We werden wel heel blij van alle vrolijke kleurtjes. Zo’n winkel zouden we in Gouda ook moeten hebben hahahaha.









We liepen verder en langzaam kwamen we weer terug bij Sears. Via de winkel liepen we richting auto en de Tom werd ingesteld om naar het vliegveld te rijden.
Onderweg keek ik nog of er leuke winkels waren waar we even konden kijken, maar het waren voornamelijk eetgelegenheden en garages.

We kwamen uit op de weg die we vorig jaar ook hadden bereden. Dan rij je achter het vliegveld langs. In de verte zagen we de verkeerstoren al.
We volgden de bordjes en die leidden ons naar de plek waar we de auto moesten afleveren.




Nadat we de koffers hadden uitgeladen moesten we even wachten totdat de auto gecontroleerd was. Vorig jaar ging dit heel erg snel en had ik niet eens tijd meer om een foto te maken. Gelukkig kon dit nu wel.
Met de koffers gingen we opzoek naar de uitgang.



Nadat je de auto hebt afgeleverd hoef je niet ver te lopen naar de ingang van het vliegveld. Je steekt de straat over en je bent er. Das best fijn als je gepakt en bezakt met al je bagage loopt.
Via de lift kwamen we uit bij de koffer afgifte.
Maar voor we in de rij konden moesten we eerst een boarding pas halen.
Ook hier gaat dit helemaal elektronisch.
Op Schiphol ging het een stuk gemakkelijker. Ik heb een tijdje staan klungelen en kwam er niet uit.
Blijkbaar was Paul wel ingecheckt, maar ik niet.


We gingen maar even om assistentie vragen.
Een aardige mevrouw hielp ons en er kwamen 4 tickets uit de machine gerold.
Twee voor Paul en twee voor mij.
Nu konden we de koffers inleveren.
Ook hier gaf de weegschaal 46 pond aan. Dat hadden we goed gedaan!

Nu was het wachten totdat we door de douane gingen.



We hebben een rondje langs de winkels gedaan en ik vond nog het Disney magneetje die ik vergeten was in Disney zelf.
Ze hebben op het vliegtuig souvenirs winkels van de bekende pretparken en we hebben we allemaal bezocht. Heerlijk om hier nog even doorheen te lopen.











Nadat we alle winkels hadden gezien zochten we een mooi plekje op waar we even konden zitten.
We hadden nog donuts en een lekker appeltje. Dit was een heerlijke lunch.
Paul had internet en kon het thuisfront up-to-date houden van onze ontwikkelingen.





Rond half 3 liepen we richting douane.
We werden goedgekeurd en konden in de rij staan voor de tassen controle en bodyscan.
Deze rij ging niet zo snel als de vorige. Tijdens het wachten werden we verzocht om schoenen en riemen af te doen en alle tassen in een bakje te leggen. Voor ons is dit al bekend en we hadden alles al uitgedaan voordat we een bakje konden pakken om alles in te doen.

Na de controle moesten we even wachten op het treintje die ons naar de gates zou brengen.
Gelukkig hoefden we niet lang te wachten.




Natuurlijk was onze gate helemaal aan het einde van de gang.
Het boarden zou om half 4 beginnen en we waren gelukkig op tijd.
We moesten bij gate 75 zijn.


Daar aangekomen zag ik op het bord een ander vluchtnummer staan.
Maar ik zag dat de gegevens op het bord steeds veranderde en nam aan dat het wel goed zou zijn.
Dit vliegtuig ging tenslotte naar Detroit en daar moesten wij ook naar toe.



Iets in mij zei dat er toch iets niet klopte en ik ging het toch maar even navragen.
Het bleek dat ze de gate nummers hadden geruild en dat we bij gate 72 aan de overkant moesten zijn.
Met al onze spullen vertrokken we naar de overkant.
Op het bord stond dat het vliegtuig een half uur vertraging zou hebben.
Een beetje jammer, maar het vliegtuig bij gate 75 had ook vertraging.
Er was ook nog geen vliegtuig te zien.
We zijn op een bankje gaan zitten en ik vroeg Paul of hij al trek had. Als we toch een half uur vertraging hadden konden we nog makkelijk iets gaan eten. Paul had nog geen trek en we besloten te wachten totdat we in Detroit zouden aankomen.

Plots hoorde ik dat de passagiers van onze vlucht mee konden met het vliegtuig bij gate 75. Er was nog plek, maar we moesten we onze boarding passen laten aanpassen.
We liepen snel naar die gate en onze passen werden aangepast. We stapten met een gerust hart in het vliegtuig. Paul en ik konden gelukkig ook naast elkaar zitten.
Nu zouden we iets eerder aankomen in Detroit.


Het enige dat mij een beetje zorgen maakte was het feit dat de koffers waarschijnlijk in het andere vliegtuig gingen. Hopelijk zou het allemaal goed komen.
Het vliegtuig zat niet helemaal vol en met goede moed begonnen we te rijden.
We kwamen aan bij de startbaan en deed mijn oordopjes al in.
Helaas ging het vliegtuig niet verder en moesten we even wachten.
De piloot riep om dat we niet konden vertrekken door technische problemen. Er waren monteurs onderweg om te kijken wat het probleem was.
Even later hoorden we dat het vliegtuig terug moest naar de gate. We mochten niet opstijgen.

Het was even hectisch in het vliegtuig en iedereen wilde er uit.
Het was geen paniek, maar veel passagiers vroegen of we het andere vliegtuig naar Detroit nog konden halen.
We moesten nog even wachten en toen werd er omgeroepen dat de passagiers die waren overgeboekt mochten uitstappen.
Natuurlijk moesten we onze boarding passen eerst weer laten omboeken.
We gingen weer in de rij staan en hoopten dat we nog op tijd zouden zijn.


Gelukkig verliep alles snel en konden nu in ons vliegtuig stappen.
We hadden ondertussen al een uur vertraging.
De piloot beloofde dat ze iets sneller zouden vliegen zodat we onze aansluiting niet zouden missen.
Het vliegtuig in Detroit was al op de hoogte gesteld van onze vertraging.

De vlucht was erg hobbelig. We hadden veel turbulentie.
Zolang de crew nog kalm is ben ik ook gerust.
Het meisje naast mij bestelde een alcoholisch drankje en vond het schande dat ze nog moest betalen nadat het vliegtuig een uur vertraging had. De stewardess gaf wijselijk geen antwoord op haar commentaar en liet het meisje $8 betalen. Best een hoop geld voor een drankje. Ik hoefde voor mijn appelsap en nootjes gelukkig niets af te rekenen.

Na ongeveer 2 uur vliegen kwamen we aan in Detroit.
Door de turbulentie hadden we geen tijd gewonnen, maar waren we zelfs een paar minuten te laat aangekomen.
We wisten dat we snel naar de volgende gate moesten lopen en dat we geen tijd meer hadden om iets te eten.
Paul moest nog even naar het toilet en daarna liepen we in verhoogde pas naar de gate.
We waren geland bij gate 64 en moesten naar gate 50. Een heel stuk lopen.
Toen hoorden we dat alle passagiers van de vlucht naar Amsterdam nu moesten instappen.
We begonnen te rennen en zagen dat meer mensen naar deze gate moesten.
Eenmaal aangekomen waren we even buiten adem.
De medewerker zei dat we rustig aan konden doen, want hij wist nu dat we er waren. Hij vroeg hoe het met Mickey Mouse was en ik zei hijgend dat het leuk was in Orlando.
Ik vroeg nog snel of het goed zou komen met onze koffers en de man kon ons verzekeren dat deze waarschijnlijk al bij het vliegtuig stonden. Ze konden koffers sneller vervoeren dan mensen hahaha.
Gerust gingen we het vliegtuig in en zochten onze stoelen.
Deze waren een stuk beter dan in het andere vliegtuig. We hadden ook weer een tv scherm zodat we onderweg naar een film konden kijken.





Dit vliegtuig vertrok wel op tijd en we vlogen richting Nederland.








Het duurde even voordat we iets te drinken kregen en vroegen ons af wanneer het eten zou komen.
We hadden ondertussen al flinke trek gekregen.
Toen het eten eindelijk kwam bleek het al 10 uur te zijn.
We bestelden beide de kip.
Ik vond deze een raar smaakje hebben, maar dat kwam waarschijnlijk door de saus en het soort rijst, dat er bij zat.
De salade en het broodje heb ik wel helemaal opgegeten.
De Brownie besloot ik te bewaren voor later.


We hebben beide een film gekeken en buiten werd het steeds donkerder.
Omdat we met de tijd meevlogen ging de zon snel onder. Prachtig om te zien.





De lichten in het vliegtuig gingen uit en veel mensen probeerden wat te slapen.
Ook wij hebben dit geprobeerd.
We hadden een handig slaapmasker gekregen en dit hielp wel een beetje.
Onze setjes waren dit jaar wel heel erg sjiek, want we kregen een comfort+ setje.
Hier zat ook een tandenborstel en een tube tandpasta in.



Waarschijnlijk waren de setjes die we normaal gesproken krijgen op.

We hebben de ogen dicht gehad, maar niet echt geslapen.
Wij kunnen niet slapen in een vliegtuig. Je kunt niet liggen en ik krijg dan pijn in mijn benen.
Ik besloot naar de toiletten te gaan om de benen even te strekken. Maar daarna lukte het mij nog steeds niet om in slaap te vallen.
Waarschijnlijk zijn we wel even weggedommeld, maar niet genoeg om de rust te vinden die we zo hard nodig hadden.
Na anderhalf uur besloot ik dat ik genoeg geslapen had en ben maar wat tv gaan kijken.
Ook Paul werd langzaam weer wakker.
We zijn nog even naar het toilet gegaan om de benen te strekken en zagen dat het ontbijt onderweg was.

We kregen een mini croissant met jam, yoghurt en een half bevroren bakje Jus d ‘Orange.
Prima te doen, maar het ontbijt bij KLM blijft toch een stuk beter.


De vluchtgegevens op het tv scherm gaven aan dat we nog 4 uur moesten vliegen. Dat kon niet kloppen.
Ik keek op de klok en zag dat we nog zo’n 1½ uur te gaan hadden.
We keken nog wat tv series en voelden dat het vliegtuig zich ging opmaken voor de landing.
Onder ons zagen we Nederland al verschijnen en voordat we het doorhadden waren we al geland.


Volgens mij waren we bij de achterste landings baan aangekomen want we reden langs allerlei weilanden voordat we eindelijk Schiphol zagen verschijnen.
En natuurlijk moesten we uitstappen bij de achterste gate.






Nu moesten we de hele terminal door om bij de bagage afgifte te komen.
Bij de douane stond helemaal niemand en na de controle konden we meteen doorlopen.
We zagen de koffer banden en gingen op zoek naar diegenen die onze koffers zou afleveren.
Uiteraard hadden wij band nr. 16 en stonden we nu bij nr.1
We konden dus weer een stukje lopen.

We vonden de juiste band en zagen ook paps en mams weer bij het raam staan. We zwaaiden even en liepen naar band nr. 16.
Nu was het wachten.



Er werd omgeroepen dat de koffers van Detroit een beetje vertraging hadden door technische storing. Tuurlijk! We hadden nog helemaal geen pech gehad vandaag hahahaha.


Na een paar minuten kwamen de eerste koffers de band op rollen.
Ik hoopte maar dat ook onze koffers er bij zouden zitten.
Veel mensen waren blij dat de koffer waren aangekomen, maar wij stonden nog steeds te wachten.
Ze zouden er toch wel bij zitten?
Volgens mij hebben ze onze koffers tot aan het eind bewaard, maar we zagen ze de band op rollen. Fijn dat die van ons altijd zo lekker opvallen. En ze lagen ook nog achter elkaar.
We hadden een karretje gepakt zodat we niet hoefden te sjouwen met die zware koffers.






Nu konden we via de douane naar de uitgang waar we in de armen werden gesloten door onze ouders. Die waren blij dat we weer veilig waren aangekomen.



Mams had ons hele avontuur al meegekregen via internet, maar toch werden ze op de hoogte gesteld van ons avontuur.
Ze heeft via een speciale app onze vlucht gevolgd.
Niet onze gehele vlucht, want toen wij vertrokken was het in Nederland zo’n drie uur in de nacht.
Toen ze wakker werd vlogen wij bijna over Ierland.












We gingen op zoek naar de auto en konden nu heerlijk naar huis.
Bij paps en mams hebben we koffie gedronken (Fristie voor Paul) en we vertelden ze over onze vakantie.
Paul zag er erg moe uit en besloot even naar huis et gaan om wat te slapen.
Ook ik ben even naar huis gegaan voor een tukkie en we zouden rond 4 uur weer terug zijn om gezamenlijk te eten.
Na een heerlijk tukkie en een frisse douche kwam ik rond 4 uur weer aan bij paps en mams. Ook Paul was alweer onderweg.
We aten heerlijke bietensalade en zalm. Dit ging er wel in na onze lange avontuur.



In Nederland was het al etenstijd, maar wij leefden nog in Amerika tijd en daar was het nu middag. We hadden een hele dag overgeslagen.
Na het eten hebben we nog gezellig geklets en de vakantie besproken.

Paul ging rond 9 uur naar huis. Hij was echt toe aan een beetje slaap.
Na een uurtje ben ook ik naar huis gegaan en rond 11 uur ging het licht uit.
We hebben beide goed geslapen en ik moest even wennen aan de rust in mijn slaapkamer. Geen airco meer!

Het was weer een heerlijke vakantie.
We hebben veel gedaan, maar er blijven altijd dingen die we gemist hebben of er geen tijd meer voor hadden.
Wie weet gaan we volgend jaar opnieuw, maar dat is nog niet zeker.
Voor nu kunnen we nagenieten van alle herinneringen.
Er zijn veel foto’s gemaakt en we hebben weer een lange vakantie film.

Het was een vakantie om nooit meer te vergeten!!!

Graag willen we iedereen bedanken voor de lieve reacties die we hebben ontvangen.
Het was elke keer weer genieten.