Ons uitstapje voor vandaag was naar Bok Tower Gardens.
Deze tuin zit niet ver bij ons vandaan en we hadden
gehoord dat het een uitstapje waard was.
Rond half 11 konden we vertrekken.
Het was inderdaad een half uurtje rijden voordat we bij
de ingang aankwamen.
We besloten om een combi kaart te kopen zodat we de
tuinen konden bezoeken en het huis dat zich op het terrein bevind.
Na een klein stukje rijden kwamen we aan op de
parkeerplaats en zochten een plekje in de schaduw uit.
Bij de poort werd ons aangeraden om eerst bij de receptie
een kaart te halen. Hier werden we ook ingelicht over alles wat we moesten
weten.
Het hoogtepunt van het park is de Bok Tower. Een mooie
grote toren waar een carillon zich bevindt. Om 1 uur zou deze spelen en om 3
uur. Het carillon is dan door het hele park te horen.
We begonnen met een kleine film over het park.
Toen begon onze wandeling door het park. Ze zijn bezig
met nieuwe gedeeltes. Gelukkig was er geen hinder en konden we gemakkelijk over
de paden lopen.
We begonnen met een wandeling door de Wild Garden. Het
begon heel spannend, maar het viel best mee. Zo wild was het er niet.
We kwamen
langs een plek die op de kaart stond als: Window by the Pond. Hier kun je naar
dieren kijken zonder dat ze weten dat je er bent. Waarschijnlijk is de
buitenkant van het huisje gecamoufleerd. Ik heb geen wilde dieren gezien en het
was er ook erg warm. Snel liepen we weer naar buiten.
We wandelden verder en hoorden af en toe de bellen van de
toren. Hij speelt ook een klein deuntje bij elk half uur en heel uur. Heel
bijzonder om te horen.
Voor ons is het geluid van Carillons bekend en het gaf
ons ook een beetje een thuis gevoel. Hier in Amerika is het heel bijzonder. Er
zijn weinig carillons te vinden.
We genoten van de natuur om ons heen en het rook heerlijk
naar bomen en gras.
Al snel kwamen we aan bij de ingang van het huis.
Op onze kaart leek de afstand veel groter. We hadden
gedacht dat we iets langer onderweg zouden zijn. Maar nu we er toch waren konden
we het huis best bezoeken.
Het huis is gebouwd door Dhr. Buck (niet te verwarren met
Dhr. Bok)
Hier verbleef hij tijdens zijn vakanties met zijn
kinderen en bediendes.
Bij de ingang moesten we aanbellen. Heel grappig!. Een
oudere dame deed de deur open en groette ons. Paul maakte nog een Trick or
Treat grapje en de dame moest er zeer om lachen.
Ze vertelde ons een korte historie over het huis. In de
hal liet ze ons de badkamer zien en de mooie tegels op de grond en trap. Het
hele huis heeft een mediterraans sfeertje en er is geen patroon hetzelfde. Alle
deuren hebben een ander patroon, net als de vloer en de tegels aan de wand.
De deur naar de keuken werd geopend en daar stond alweer
de volgende dame.
Zij vertelde over de keuken activiteiten en de bediendes
van het huis. Via de eetkamer kwamen we uit bij de lounge.
Ook hier stond weer iemand op ons te wachten.
De lounge was prachtig. Ik zag mijzelf al zitten met een
drankje in mijn hand genietend van het heerlijke briesje dat door de open
geschoven deuren kwam. Elke vrijwilliger heeft z’n eigen praatje. Deze dame was
druk bezig met haar verhaal. Ik wilde soms inspringen, maar kreeg er de kans
niet voor hahaha.
De familiekamer/ muziekkamer was ook erg mooi. Met een
prachtige houten vloer waar je heerlijk op kon dansen.
Via een wenteltrap gingen we naar boven.
We kwamen uit
bij de slaapkamer van Dhr. Buck.
Hij had twee aparte bedden. In die tijd vonden ze het hygiënischer
om apart te slapen. Paul maakte er nog een grapje over en de dame die ons de
kamer liet zien snapte ook niet waarom het hygiënischer was in die tijd. Maar
het stond in haar script om de juiste informatie te verstrekken en vond het
altijd grappig om naar de reacties van de toeristen te luisteren.
Mevrouw Buck was al overleden voordat het huis klaar was
dus die heeft er nooit geslapen. Eén bed was dus ook geen probleem geweest.
De badkamer van Dhr. Buck was eenvoudig, maar met alles
wat hij nodig had. Hij is ook de enige in huis zonder douche. Hij hield meer
van het nemen van een bad.
Een oudere heer nam onze tour over en vertelde over de
rest van de slaapkamers.
Boven zagen we ook de lift en de intercom. Deze leidde
naar de keuken, waar we de liftschacht al hadden gezien.
De slaapkamer van Lucie, de dochter van Dhr. Buck keek
uit over de hele tuin. Dat is nog eens lekker wakker worden.
Via de trap liepen we weer naar beneden waar de eerst
dame al stond te wachten. Dit was het eind van de tour. We hebben nog even
staan kletsen. Deze dame was ook in Nederland geweest en is zelfs in Gouda
geweest. Ze was in Nederland voor de Floriade. Grappig hoe ze proberen om dit
uit te spreken.
We maakten nog een kleien wandeling om het huis en
genoten van alle mooie planten en struiken.
Het was ondertussen al lunchtijd en we gingen op zoek
naar een mooi plekje om te eten.
We hoefden niet lang te lopen voordat de Bok Tower
verscheen. Voordat we er een kijkje gingen nemen vonden we een bankje en aten
onze broodjes en appelmoesjes.
De toren was prachtig. We stonden voor een klein meertje
en zagen de reflectie van de toren in het water. Dit zorgde voor een aantal
mooie kiekjes.
De toren is gebouwd door Dhr. Bok als een cadeau aan het Amerikaanse
volk. Dhr. Bok werd in Den Helder geboren en dat geeft de toren een Nederlands
tintje. Helaas is de toren zelf niet te bezoeken en moesten we het doen met de
buitenkant. Gelukkig is deze ook erg mooi en werd aan alle kanten bewonderd.
We hadden het concert van 1 uur gemist en besloten door
het park te wandelen en te gaan kijken bij de show van 3 uur.
Het park is groot, maar prima te bewandelen. Je kunt
kiezen uit geasfalteerde wegen, maar ook kleine weggetjes. Deze vonden wij net
even iets spannender.
Zo kwamen we weer uit bij het Visotor Center. Even een
kleine stop en genieten van de schaduw.
Ze verkochten hier ijsjes en we zochten een lekker
smaakje uit.
Buiten was het best warm dus bleven we binnen zitten.
Nadat alles op was liepen we richting de kindertuin. Deze
was nog niet helemaal af, maar is was wel benieuwd naar de kruidentuin.
We liepen er wat rond en toen kwam er een medewerker op
ons af. Hij vroeg ons of we iets zochten en ik zei dat we nieuwsgierig waren
naar alle eetbare dingen op dit stukje park.
Hij werd meteen enthousiast en leidde ons door de
groeiende planten. We zagen heel veel pepers. Normale en ook hele pittige.
Hij had ook kleine tomaatjes en die smaakten heerlijk.
Hij was zo bezig met zijn verhaal dat we vergeten zijn
foto’s te maken en te filmen. We moesten ook opschieten anders zouden we het
concert missen.
Vriendelijk namen we afscheid en bedankte hem voor alle
informatie.
Via de kortste route liepen we terug naar de toren.
Het eerste plekje dat we hadden gevonden was iets te warm
voor ons. Het concert was al begonnen en met de klanken van de bellen liepen we
richting toren.
Aan de zijkant vonden we een heerlijk plekje in de
schaduw en genoten van de muziek.
We herkende Amazing Grace en als afsluiter speelden ze
Edelweiss. Prachtig om te horen. We hebben genoten.
Langzaam liepen we terug naar het Visitor Center.
Hier
hebben we de tentoonstelling bekeken en meer geleerd over de Bok Tower.
Bij de Giftstore hebben we een mooie magneet uitgezocht.
Deze mag straks bij de andere op de koelkast.
Het leek erop dat het zou gaan regenen. We stapten in de
auto en gingen op weg naar onze volgende bestemming.
Ik wilde gaan kijken bij Spook Hill. Dit is een heuvel
waar je auto (als hij in z’n vrij staat) omhoog gaat.
Het was maar een klein stukje rijden. En we bleken niet
de enige te zijn.
Voordat we de proef zouden nemen konden we alles goed
bekijken.
De bedoeling is dat je de auto bij de witte streep zet en
dan je auto in neutraal zet. Je auto zou dan achteruit de heuvel oprijden.
Toen wij dit deden gingen we wel achteruit, maar we
vonden het niet echt spooky.
We dachten dat we de auto andersom moesten zetten, maar
toen we doorreden om de auto te keren bleek dat we niet terug mochten. Het was
een eenrichtings weg. Dus toen maar weer even omgereden om nogmaals de weg te analyseren.
Van een afstandje lijkt het net als of de witte streep in
het midden van een geul ligt. Maar volgens ons ligt het net op de heuvel
waardoor je inderdaad beweegt als je je voet van het pedaal haalt. Je denkt dat
je naar boven gaat, maar eigenlijk rij je naar beneden. (snapt iemand het nog?)
Wij vonden het uiteindelijk niet zo bijzonder, maar we
zijn wel een ervaring rijker.
Rond 6 uur kwamen we aan in ons huis en Paul heeft een
heerlijke maaltijd gekookt.
Met watermeloen als toetje was dit een geslaagd diner.
Omdat het nog vroeg was en het niet was gaan regenen
besloten we om een wandeling over het park te maken.
Even kijken wat er te vinden is qua huizen en
entertainment.
De huizen waren prachtig, maar het clubhuis hebben we
niet gevonden. Blijkbaar waren we ergens verkeerd afgeslagen en hebben een
rondje gemaakt in de straat naast ons.
We hebben wel Nederlanders ontmoet. Ze waren net
aangekomen en vroegen ons om hulp. Ze konden de sleutel kluis niet open maken.
Toen ik Paul de combinatie gaf in het Nederlands bleken ze ook Nederlanders te
zijn. Hoe grappig! Ze kwamen uit Den Haag en waren vandaag aangekomen.
Uiteindelijk bleek de code van het kluisje helemaal niet
te kloppen en werd gezocht naar de juiste code. Dit gaf ons de tijd om even
gezellig te kletsen.
Uiteindelijk konden ze naar binnen en lekker gaan slapen.
We liepen verder en kwamen weer aan bij ons huis.
Met wat limo en chips was het goed te doen op het terras.
Leuk dat jullie ook genoten hebben van het natuurschoon en het huis. Toen wij er waren, waren ze ook bezig met bouwen en waren er een heleboel paden niet begaanbaar. Het had nu af moeten zijn, maar blijkbaar hebben ze wat vertraging opgelopen.
BeantwoordenVerwijderenHahahaha, wij hebben dezelfde ervaring op Spook Hill, maar toch leuk om er een keer geweest te zijn. Michael wilde bovenaan de weg ook omdraaien en dat hebben we toch maar niet gedaan.