Page

We werden vandaag weer voor de wekker wakker. Omdat veel mensen naar de zonsopgang in de Grand Canyon willen kijken, hoorden we rond 4 uur in de nacht al deuren, koffers en rennende kinderen. Op zich is het niet zo erg dat we voor de wekker opstaan. Dit geeft ons extra tijd om van de dag te genieten.

We besloten om bij Mac Donalds een ontbijtje te halen en deze op onze route op te eten.

Net als vorig jaar zochten we een mooi uitkijkpunt op. Het was dezelfde als vorig jaar. Een betere ontbijtplek kun je niet bedenken.

 

We genoten van onze broodjes en het mooie uitzicht. We kwamen nog Hollanders tegen en daar hebben we een tijdje mee staan kletsen. Ze bleken op de heenweg in hetzelfde vliegtuig te hebben gezeten. Das ook toevallig. We zien ze niet met de terugweg. Wij vertrekken twee dagen eerder.

 

 

Na ons ontbijt reden we door naar het uitkijkpunt aan de oost ingang: Dessert View.

Dit hebben we vorig jaar niet gedaan dus werd het tijd om hier een kijkje te nemen.

 

Er staat op dit punt een uitkijktoren die we konden beklimmen. We hadden een prachtig uitzicht over de Canyon. Hier was de Colorado River goed te zien. Hier konden we wel uren blijven zitten en genieten van al het moois.

 

 

 

 

 

Maar helaas we moesten weer verder.

 Onze volgende halte en tevens eindpunt deze dag was Page.

In februari is op de Highway naar page een heel stuk snelweg door de natuur verwoest. Met stukken asfalt dat alle kanten op steekt konden we daar niet overheen. We werden omgeleid via de snelweg die leidde naar Monument Valley. Omdat dit stuk zo lang was en erg saai, wilden we deze weg vermijden. Helaas was dit nu dus niet mogelijk. Gelukkig hoefden we niet de hele weg te rijden en we hadden een mooi uitzicht.

De detour ging door een landschap met bergen, bomen en een prachtige lucht.

Het was dus niet zo erg.

 

Als lunch hadden we een heerlijk appeltje die we in een hotel hadden meegenomen. Het blijft lastig om een appel te schillen in een rijdende auto.

 

 

Toen we in page aankwamen zijn we eerst naar het hotel gereden om in te checken. Daarna reden we naar Horse Shoe Bend. Op deze plek maakt de Colorado River een grote bocht en lijkt dan op een hoefijzer.

Het was een hele klim naar het uitkijkpunt. Door het rode woestijnzand moesten we eerst een heuvel op en daarna de heuvel weer af. Het was een tocht van 1,2 km. Toch wel zwaar met zand in je schoenen.

 

Gelukkig was het de moeite waard. Wat een mooi uitzicht. Op dit punt vind je geen veiligheids hekken dus we moesten voorzichtig zijn op de rotsen.

In de verte klonk er onweer en we zagen ook wat flitsen. Langzaam ging het meer waaien. Toen er felle rukwinden waren met opstuivend zand was het tijd om te vertrekken. Het zand en de steentjes schuurden langs onze benen. Zo snel mogelijk zijn we weer naar de auto gegaan. Maar door het mulle zand ging het niet zo snel en best vermoeiend.

 

Gelukkig hebben we het gehaald en voordat we in de auto stapten eerst al het zand uit onze schoenen verwijderd.

Omdat het zachtjes begon te regenen zijn we even bij Wal-Mart naar binnen gestapt om wat brood en hapjes te kopen voor de komende dagen.

 

 

Het was ondertussen al 6uur en we kregen trek. Pizza hebben we nog niet gegeten deze vakantie dus even naar de Pizzahut. Met een warme pizza op schoot zijn we naar het hotel gereden.

 

 

Daar aangekomen werden we verrast met een bruiloft. We waren net op tijd om al het spektakel mee te maken. Een Amerikaanse bruiloft gaat er toch iets ander aan toe als een Nederlandse.

Eerst de bruidegom, toen alle bruidsmeisjes met bruidsjonkers en als laatste de bruid met haar (ik neem aan) vader.

  

De bruid zag er prachtig uit in haar witte jurk met zwarte strik. Ze had een heel bijzonder boeket met diep donker rode bloemen. Uit de verte zag het er zwart uit, maar dat lijkt me een beetje erg raar en griezelig.

We zijn nog even gaan zwemmen. Het water was wat frisjes dus hadden we het na een paar baantjes al weer gezien.

 

 

De rest van de avond hebben we lekker rustig aan gedaan. Paul had eerder deze week een groot flesje Heineken gekocht. We hadden geen flessen opener bij ons, maar gelukkig heb je voldoende souvenirs winkels die ze verkopen. We hebben er nu één van de Grand Canyon. Het is een flesje van zeker 750ml. Maar hij heeft ‘m leeg gedronken. Niet in één keer, maar hij heeft er de hele avond van genoten.