Het is tijd om weer naar huis te gaan.
Ik had de wekker een uurtje eerder gezet en om 7 uur
stond ik naast mijn bed.
Zelfs Paul had zijn wekker gezet.
Wij vinden het prettiger om wat eerder op te staan en
rustig aan te doen dan alles haastig op het laatste moment op te ruimen.
We hebben rustig ontbeten en de laatste broodjes werden
gesmeerd voor onderweg.
Gelukkig hadden we niet veel over en hoefden we niet veel
weg te gooien.
Er was ons gevraagd om de bedden af te halen en om de handdoeken
in de wasmachine te doen.
Ik weet dat iemand het huis komt schoonmaken, maar ik
vind het altijd prettig om alles netjes achter te laten. Dus we hebben het huis
even snel schoon gemaakt.
Alle laatste dingen werd in de koffers gestopt en we
zaten beide boven het gewicht. Hahaha, dat hadden we wel verwacht na al onze
shop uitstapjes.
We verwisselden wat spullen en in de rugzak werd ook
volgepropt. Uiteindelijk paste alles en zaten we beide onder het toegestane gewicht.
Dat was ook weer een zorg minder.
We keken alles nog eens na zodat we niets zouden
vergeten. De wasmachine en de vaatwasser stonden aan en nu konden we echt
vertrekken.
Het waren drie fantastische weken in dit huis. We hebben
ons er echt vermaakt.
Het was 10 uur en we hoefden de auto pas om 2 uur in te
leveren. We hadden dus nog even de tijd.
Paul had de GPS naar een winkelcentrum ingesteld. Maar
wel via een omweg. Zo konden we nog even genieten van de omgeving.
Helaas was het de verkeerde Mall. Dit was “the Mall of the Millennium”. Een
winkelcentrum vol luxe winkels. We wilden naar het winkelcentrum met onder
andere de Disney winkel. Even een oeps momentje hahaha. Het andere
winkelcentrum zat een stukje verder weg en we hadden geen zin om daar heen te
rijden.
Dus hebben we ons vermaakt in dit winkelcentrum. Misschien
ook wel goed, want de portemonnee bleef in de tas hahaha.
We liepen er rond in onze spijkerbroeken en truien.
Mensen zullen wel gedacht hebben: wat een rare toeristen hahaha.
We besloten om richting vliegveld te rijden. Het is beter
om daar iets eerder aan te komen dan je te haasten.
In de auto hoorde ik een zacht gesis. We hadden onze
laatste frisdrank in lege waterflesjes gedaan. Hierdoor stijgt het koolzuur en
als je het flesje open doet hoor je een plop. Ik dacht dat het gesis van een
flesje kwam en opende voorzichtig de flesjes die tussen ons in stonden.
Plots hoorden we een plof op de achterbank. Het flesje in
de rugzak van Paul was opengeschoten hahaha. Gelukkig zat het flesje aan de
zijkant van de rugzak en was hij niet opgevallen. Voorzichtig heb ik de rugzak
gepakt en het flesje gesloten. Er zat een beetje Sprite op de bekleding, maar
de schade viel heel erg mee. We moesten er om lachen. Dit hadden we nog niet
eerder meegemaakt.
Om 1 uur hebben we de auto ingeleverd. Paul heeft
aangegeven dat we aangereden waren en de medewerkster keek naar de kras. Ze
maakte een aantekening en heeft de meterstand opgeschreven. Ze heeft er verder
niets over gezegd. Waarschijnlijk zullen we er niets meer van horen.
Bij de balie van Delta stond een kleine rij. We moesten
onze boarding passen zelf uitprinten en daarna konden we in de rij voor de
koffers.
Paul en ik zaten inderdaad onder het toegestane gewicht.
En omdat ze het gewicht afronden hadden we beide hetzelfde gewicht. Dat was
mooi!!!
Nu konden we nog even ontspannen. We hadden nog een
appelmoesje. De gesmeerde broodjes hadden we al in de auto opgegeten.
We hebben een rondje langs de winkels gelopen.
Omdat Paul met zijn Figment liep hadden we veel
aanspraak. Die draak zie je niet vaak en ze vonden hem allemaal erg leuk.
Bij de douane stond een wachtrij van ongeveer 20 minuten.
Natuurlijk stonden we in de verkeerde rij en duurde het een
eeuwigheid.
Maar alles is goedgekeurd en we konden door naar het treintje
dat ons naar de gate bracht.
We vonden onze gate en onze vlucht bleek een half uur vertraging te hebben.
Het vliegtuig was een half uur te laat aangekomen en er kwamen nog mensen uit het vliegtuig. Daarna komt de schoonmaak ploeg en dan kunnen we pas instappen.
En omdat eerst de eerste klas en alle duurdere stoelen mogen instappen, hadden we nog genoeg tijd.
Toen we eindelijk mochten instappen vonden we snel onze
stoel.
We hadden nog een meneer naast ons zitten en helaas zat
hij al bij het raam.
Hij was heel aardig en we hebben geen last van hem gehad.
Hij heeft de halve vlucht geslapen.
Het was een vlucht van bijna drie uur.
Paul heeft een film gekeken en ik heb naar eens serie gekeken.
Onderweg kregen we een drankje en een snack.
De tijd vloog voorbij en eindelijk kwamen we aan in New
York.
Nadat we waren uitgestapt was het even zoeken.
We hadden geen idee waar we heen moesten. Op onze tickets
stond geen gate en we konden geen informatie borden vinden.
Bij de gate was het druk en ik vond het er een beetje
rommelig uit zien.
Uiteindelijk vonden we een bord en het bleek dat we bij
gate B 39 moesten zijn. En we stonden nu bij C.
We moesten dus naar een andere gate en gingen op zoek
naar de verbinding naar die gate.
Uiteindelijk kwamen we aan bij ons transport. Het bleek
een bus te zijn. Na alle treintjes was dit een verrassing haha.
Onze pursers uit het vliegtuig zaten ook in deze bus.
Blijkbaar hoeven zij het vliegtuig niet schoon te maken haha.
Na een korte rit kwamen we aan bij gate B.
Nu nog naar nummer 39. Natuurlijk begonnen we op nummer
1.
Gelukkig hadden ze loopbanden waardoor het een stuk
sneller ging.
Omdat we in Orlando vertraging hadden moesten we ons een
beetje haasten. We proberen altijd iets te eten op onze tussenstop, maar dat
ging nu niet lukken. Gelukkig heb ik altijd iets te snacken in de rugzak.
Er stond al een rij om in te stappen, maar ook hier
beginnen ze met de eerste klas. Dus konden wij nog even blijven zitten.
Uiteindelijk gaven ze aan dat iedereen kon instappen en
gingen we in de rij staan.
We vonden onze stoelen aan het eind van het vliegtuig.
Lekker achterin hahaha. Gelukkig zat er een stel achter ons dus zaten we niet
helemaal achterin.
Het heeft een eeuwigheid geduurd voordat we opstegen.
Blijkbaar waren we niet de enige die wilden opstijgen.
Maar het had wel een voordeel. Ondertussen was het
namelijk al donker geworden.
Dus toen we opstegen zagen we alle lichtjes van New York.
We konden alle wolkenkrabbers zien.
Helaas kon ik met mijn camera geen mooie foto’s maken. En
Paul was aan het filmen. Dus geen mooie foto’s van New York.
Maar wel van andere mooie lichtjes. Er waren weinig wolken
dus ons uitzicht was fantastisch. Het leken wel kerstlichtjes. Volgens Paul zaten
we weer in de attractie van Peter Pan hahaha.
Het nadeel van achterin zitten is dat je als laatste te
eten krijgt.
Het was ondertussen al 22:00 uur en we hadden enorme trek
gekregen.
Ik vroeg om kip en ook Paul wilde graag de kip. Helaas
had ik het laatste bakje en Paul kon alleen nog pasta krijgen. Dan maar de
pasta.
Er bleken champignons in te zitten en zo belande de pasta
bij mij en de kip bij Paul.
Het smaakte prima en als je honger hebt eet je alles.
Ik heb een film gekeken en Paul heeft een paar series
gekeken.
Daarna probeerden we iets te slapen.
Echt slapen doen we niet, maar het is fijn om de ogen
even te kunnen sluiten.
Uiteindelijk hebben we toch een tijdje kunnen uitrusten,
want toen ik mijn ogen weer opendeed hoefden we nog maar anderhalf uur te
vliegen.
We waren al bijna bij Ierland.
Tijdens de vlucht dimmen ze het licht zodat mensen kunnen
slapen. Nadat we wakker werden ging het licht weer aan. Blijkbaar waren er
meerdere mensen wakker geworden en waren we klaar voor het ontbijt.
Deze bestond uit een broodje, yoghurt en kaas. Niet echt
bijzonder, maar wel lekker.
Nederland kwam steeds dichterbij en plots zag Paul het strand.
Nu kon de landing ingezet worden.
De piloot had ons al gewaarschuwd dat het een schokkerige
landing zou worden. Het waaide erg hard in Nederland en er kwam ook regen.
Dit hebben we gevoeld. Het was een hobbelige rit. Ik
voelde het dan ook in mijn buik.
Ik was blij dat we eindelijk aan de grond stonden.
We waren weer in Nederland.
Het uitstappen ging vlotter dan verwacht.
Meestal gaat iedereen staan om zijn tas te pakken en
moeten ze nog heel lang wachten voordat ze kunnen uitstappen. Nu ging alles
beste snel en voor we het wisten mochten ook wij uitstappen.
We dachten even dat we de laatste waren die uit het
vliegtuig stapten, maar er was nog een knul die net voor ons uitstapte en er
zat nog een oudere dame te wachten op een rolstoel.
Nu konden we naar de douane en de koffers ophalen.
Het was druk bij de douane dus stonden de mensen in de
rij.
Een medewerkster vroeg of er mensen waren met een
Nederlands paspoort die ouder waren dan 16 jaar. Dat waren wij en we mochten
naar de zelfscan.
Er stond inderdaad een rij bij de douane en niemand bij
de zelfscan. Dat was mazzel en we konden dus snel door naar de koffers.
We gingen bij de kofferband staan en de eerste koffers
kwamen al tevoorschijn.
Gelukkig hoefden we niet lang te wachten. We zagen Paul z’n
koffer al verschijnen. Die van mij er achteraan. Ze komen bijna altijd
tegelijkertijd aan.
We hoefden niets aan te geven en konden door de
schuifdeuren naar buiten waar paps en mams stonden.
Ze hebben een tijdje staan wachten en helaas konden ze
ons vliegtuig niet zien omdat het panoramadek dicht was. Dat was wel een beetje
jammer.
Nu konden we echt naar huis.
En het was duidelijk dat we weer in Nederland waren. Het regende
hahaha
Bij aankomst zagen we dat Sandra, Jeroen en Dylan ook
aankwamen. Dat was een extra verrassing.
Mams had taart en koffie en we hebben gezellig bijgekletst.
Rond half één was het tijd om naar huis te gaan.
Paul en ik waren moe en zijn nog even naar bed geweest.
We hadden om 5 uur afgesproken bij paps en mams thuis
voor een lichte maaltijd.
Daarna hebben de rest van de avond gezellig zitten
kletsen over de vakantie.
Vooral Buster was heel blij dat het baasje weer terug
was.
We hebben de laatste drie weken genoten.
Het weer zat af en toe niet mee en we hebben flinke buien
gehad. Maar dat mocht de pret niet drukken. We waren tenslotte op vakantie.
IT WAS AMAZING!!!!!!
IT WAS AMAZING!!!!!!
We hebben leuke dingen gedaan en veel nieuwe plekken
bezocht.
Het was een vakantie om nooit meer te vergeten!!!!!