Een verslag van onze rondreis door West-Amerika en Florida

Dag 15: Pismo Beach


We werden vanmorgen heel ontspannen wakker. De wekker ging om 8 uur af. We hadden weer een lange weg te gaan naar Pismo Beach.
We hadden nog brood en beleg dus hebben we heerlijk ontbeten in onze kamer.
Toen ik de eerste koffer naar de auto wilde brengen lag er een brief op de grond bij de deur. Het was de rekening van de parkeer garage. Er stond op dat we $94 (ja, je leest het goed) moesten betalen voor twee nachten parkeren. Wij dachten dat het $40 voor het hele verblijf zou zijn. Dat was wel een domper. Maar ja, je moet toch betalen anders krijg je je auto niet mee.


Bij de receptie vertelde de meneer dat zelfs het personeel van het hotel moest betalen voor parkeren. Belachelijk natuurlijk. En helemaal de kosten ervan. We hadden al een parkeergarage gezien waar je $8 per uur betaalde dus al met al viel het dan toch mee. Alles hier in San Francisco is duur. Daar zijn we wel achter gekomen.
Na deze schok zijn we naar Lombard Street gereden, Dit is een hele kronkelige straat midden in San Francisco. Paul wilde daar graag van af.
Het lag dicht bij het hotel en we konden snel de heuvel af.
Heel langzaam reed Paul door alle bochten. We staan waarschijnlijk op heel veel vakantie foto’s en video’s, want er waren veel toeschouwers.
Ik vroeg of Paul nog een keer wilde, maar hij wilde richting onze volgende bestemming. We zijn nog wel even terug gereden voor een snelle foto uit de auto.
 
We konden niet gemakkelijk de stad uitkomen. Bij Union Square waren ze met de weg bezig en hadden een detour ingesteld. Nu zijn Amerikaanse detours niet gemakkelijk. Je moet goed zoeken naar de bordjes en soms moet je gewoon op de gok een bocht om gaan in de hoop daar weer een bordje te vinden. Tom leidde ons steeds langs de opengebroken straat en ik kreeg het steeds benauwder. We moesten gewoon de stad uit.
We kwamen uit in China Town waar ook inderdaad een heleboel chinezen liepen. We hebben al veel Aziatische mensen gezien in onze vakantie, maar nog niet zoveel bij elkaar.
We reden een tunnel in en toen we eruit kwamen was China Town weg. Tom leidde ons door straten waar je liever niet uit je auto stapt. Ik vroeg mij op bepaalde momenten ook af of de auto wel goed op slot zat.
Het heeft bijna een uur geduurd voor we de stad uitreden. Op weg naar Highway 1 Pismo Beach.
De weg langs de oceaan was mooi. Helaas ook veel betonblokken langs de weg zodat het uitzicht versperd was.

We gingen richting Carmel. Volgens de routebeschrijving zou dit een gezellig badplaatsje zijn en konden we hier lunchen. We wilden nog lunchen bij Bubba Gump. Ik dacht dat er in Carmel een restaurant van was. Deze bleek uiteindelijk in een badplaats iets terug te zijn en we hebben de auto gedraaid en zijn weer terug gereden.
Daar aangekomen was het even schrikken. We hadden gehoopt op een rustig stadje, maar het bleek een toeristische trekpleister te zijn. Overal auto’s en voor het parkeren moest je $10 betalen. Dat is niet erg als je er de hele dag wild doorbrengen. Maar voor alleen een etentje vonden we dat teveel.
We hadden Tom ingesteld voor Pismo Beach. Hij leidde ons terug naar San Francisco. Ik snapte er niks van en omdat ik teleurgesteld was in ons in het water gevallen etentje was ik ook even niet te genieten. De dringende behoefte aan een toilet telde ook mee.
We vonden ergens een Macdonalds en zijn daar maar naar binnen gegaan voor een toiletbezoek en een burger.
Ik voelde mij meteen beter.
We zijn niet verder over highway 1 gereden. Het blijkt een mooiere route te zijn, maar het scheelde ruim een uur in reistijd. En we wilden gewoon naar het hotel.

Rond 7 uur kwamen we er aan. Een prachtig hotel aan de Pacific Ocean. We hebben een kamer met een klein beetje uitzicht op zee, maar dat geeft niet. De kamer is prachtig en ruim en dat is alles dat we willen.



We vroegen bij de receptie of we ergens konden eten. Ze adviseerde om naar de pier te lopen. Een kleine 10 minuten langs de zee.
Prachtig om de zonsondergang te zien. De laatste zonnestralen gleden over de zee en gaven een prachtige kleur.



Het was een flinke wandeling door het zand, maar eenmaal aangekomen was het restaurant snel gevonden. We bestelden kip en patat dat we mee konden nemen. Op de pier hebben we op een heel koud bankje zitten smullen. We kregen het niet op en namen het mee naar het hotel. Alles kan hier in Amerika.


De zon was al achter de berg verdwenen en de golven werden hoger. Het was weer een leuke wandeling terug.



Bij aankomst bij het hotel hebben we nog met de meneer van de receptie gesproken. Een aardige jonge knul die van alles wilde weten over onze reis. Super gezellig.
Toen naar boven naar de kamer voor een lekker bakkie koffie en thee.
Ik ben nog even naar buiten gegaan voor een kleine wandeling om het hotel. Ik ben niet echt een “zeemens”, maar wat heerlijk om op een bankje te zitten en naar de sterren te kijken met de zee geluiden om mij heen.
Nu moeten we er nog even van genieten, want dat is straks voorbij.

2 opmerkingen:

  1. Wauw, wat een hoog bedrag om te parkeren. Daar hadden jullie wel de hoofdprijs zeg!

    Maar wat een verschrikkelijke gave foto's van de zonsondergang!!

    Nog een dag genieten voor de terugtocht gaat beginnen. Time flies when you're having fun!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja wat een schitterende kustlijn is het, jammer dat jullie het noordelijke stuk niet hwy 0ne naen, deze is gewoon spectaculair, maar ja je moet kiezen onderweg he. En antuurlijk zitten jullie nu boordevol indrukken, een missen is ook niet zo'n ramp. Jammer dat je reis er bijna opzit? Och gaan jullie gewoon nog een keer, misschien Florida???

    BeantwoordenVerwijderen