Vanmorgen ging om 7 uur de wekker af.
Na een verfrissende douche en een lekker ontbijt
vertrokken we rond kwart over 8 richting Tampa.
We zouden samen met familie Toet een honkbal wedstrijd
gaan bezoeken.
Dit is niet de eerste keer dat we zo’n wedstrijd zouden
bezoeken en we hadden er dan ook veel zin in.
De Tampa Bay Rays speelden vandaag tegen de New York
Yankees.
Tom gaf aan dat we ongeveer ander half uur moesten rijden
en met gezellige muziek in de auto vloog de tijd voorbij.
Net als vorig jaar werden we in Tampa van de snelweg
geleid en moesten we door een woonwijk rijden om zo weer bij de snelweg uit te
komen. Wat een grap!
Ruim op tijd kwamen we aan bij het hotel waar Chantal,
Michael en Steven hadden geslapen.
We hadden instructies gekregen waar we de auto het beste
konden parkeren en zagen Chantal al zwaaien vanuit hun hotel kamer.
In de lobby vonden we Michael die aan het uitchecken was.
Steven en Chantal brachten de koffers al naar de auto.
Iedereen werd uitvoerig begroet en gezamenlijk stapten we
in de auto van Michael. Chantal had al gezegd dat het een grote auto was en ze
had niet gelogen. Het is inderdaad een flinke bak. Heel gaaf allemaal, maar ik
ben ook blij met onze “kleine” Ford.
Het was een korte rit naar het Tropicana Field stadion.
Omdat we met meer dan 4 personen in de auto zaten konden
we gratis parkeren. We parkeerden onder een boom en liepen rustig naar de
ingang.
We kwamen gemakkelijk door de controle. De medewerker
vroeg nog of ik niet liever naar het strand was gegaan met dit weer. Maar ik
zei dat ik toch liever naar de wedstrijd wilde kijken. Veel leuker!
Het duurde nog even voordat de deuren open gingen en de
verhalen over de vakantie gingen heen en weer.
We stonden helemaal vooraan in de rij en helaas was er
geen goede beschutting. Het zweet drupte over onze ruggen en de enige
verkoeling die we kregen was die van de deuren die af en toe open gingen.
Binnen zou het lekker koel zijn.
Na een half uur gingen dan eindelijk de deuren open.
Ze hadden weer een goodie voor iedereen die 14 jaar of
jonger was. Er werd aan Paul gevraagd hoe oud hij was. Blijkbaar ziet hij er
nog steeds jong uit. Steven kreeg een tas en gaf hem meteen aan zijn vader. Ik
heb geen idee waar hij op eens gebleven was, want hij stond niet meer bij ons. Later
zagen we hem al op de tribune zitten. Wij lopen ook veel te langzaam hahaha.
Ook Michael ging zijn eigen weg. Hij ging waarschijnlijk
op zoek naar handtekeningen.
Wij liepen op ons gemak langs de winkels met allerlei
leuke souvenirs en shirts.
We werden begroet door hele enthousiaste medewerkers en
kregen van iedereen een high-five.
Via de roltrappen gingen we naar boven.
Onze plaatsen waren op sectie 300 en dat is helemaal
boven in.
Dit jaar gelukkig geen hekje voor ons en we zaten precies
in het midden zodat we alles goed konden overzien.
Het zou nog even duren voordat de wedstrijd ging beginnen
en Paul en ik besloten om een rondje te lopen.
Bij de foodcourt kochten we iets te eten en met onze
broodjes en pizza waren wij klaar voor de wedstrijd.
Traditiegetrouw werd als eerste de “eerste gooi” gedaan
door diverse mensen. Ik heb een klein meisje zien gooien en een gehandicapte
man. Toen mocht een ander meisje de bal bij de pitcher leggen. Heel knap
allemaal hahaha.
De Yankees mochten als eerste slaan en de wedstrijd was
nu echt begonnen.
Nu hebben Paul en ik niet veel verstand van honkbal, maar
we genieten wel van de wedstrijd. Het duurt dan ook altijd een tijdje voordat
we snappen hoe de spelregels zijn.
Er zijn 9 innings en in elke inning mag elk team een keer
slaan.
Als je aan slag bent kun je punten scoren.
Bij de 4e inning scoorden de Rays en het hele
stadion juichte. Ik zat naast Yankee fans en die waren toen niet zo blij. Iedereen
zit door elkaar heen en niemand stoort zich aan de ander. Ook al scoort de
tegenpartij, het blijft een feestje.
In de 5e inning scoorde ook de Yankees, maar
gelukkig de Rays ook. Ze stonden nog steeds boven aan.
We werden tussen de innings door vermaakt met spelletjes
en de Pepsi race. Je hoeft je niet te vervelen.
Omdat de stoelen bovenin niet zo ruim zijn kreeg ik toch
wel wat zere beentjes.
Ik besloot om met Paul even iets te gaan lopen. Nieuwe
limonade halen en even de benen strekken.
Gelukkig hoef je van de wedstrijd niets te missen, want
overal hangen schermen en zelfs buiten was er commentaar te horen.
Tussen de 7e en 8e inning werden we
weer getrakteerd op een Amerikaans volkslied en de traditionele hit: take me to
the ballgame. Gelukkig zagen we de tekst en konden we gezellig meezingen.
In de negende en laatste inning was het even spannend. De
Rays stonden voor, maar de Yankees konden nog steeds scoren. We zaten allemaal
in spanning te kijken.
Gelukkig duurde het niet lang en de Rays hadden gewonnen.
De score was 5-3.
Dit maakte onze dag extra goed. Het is altijd leuk als de
thuisploeg wint.
We liepen rustig naar de uitgang. Plots konden we niet
verder en moesten naar buiten. In de warmte liepen we langs het stadion naar
onze parkeerplaats.
Gelukkig stond de auto onder een boom en was het niet te
warm binnen.
Het verkeer viel mee en we reden al snel over de snelweg
terug richting hotel.
Omdat het waarschijnlijk te druk zou zijn op de snelweg besloten
we iets te gaan eten.
Het werd Taco Bell. Hier hadden wij nog nooit gegeten en
we bestelden een soort van wrap.
Door de warmte en de late lunch had ik niet veel trek en
heb mijn broodje dan ook niet helaas opgegeten. Misschien later op de avond
nog.
We werden weer bij onze auto afgezet en namen afscheid.
Het was een super gezellige dag en wie weet zouden we elkaar tijdens de
vakantie nogmaals treffen.
Tom werd weer ingesteld naar huis en we gingen op weg.
Gelukkig was het niet erg druk op de weg. Wel wat rare
mensen die dachten dat ze tijdens een file overal doorheen konden rijden.
We hadden geen honger meer en hebben de rest van de avond
heerlijk ontspannen op ons terras.
Klik Hier voor het verslag van Chantal zodat je alles nog een keer kunt lezen hahaha
Klik Hier voor het verslag van Chantal zodat je alles nog een keer kunt lezen hahaha
Weer een mooie dag beleefd in Florida. Altijd leuk om honkbal te kijken en zeker met de experts( vader en zoon Toet!) En dan winnen de Rays ook nog,de dag kon niet meer stuk. Ik verbaas npme er elke keer over hoe groot dat stadion is. Als ik de foto's zie waar jullie lopen en zitten,het moet gigantisch zijn. Steven en Paul zochten zeker ook nog Pokemon.Ze staan zo gebroederlijk naast elkaar met hun telefoon haha! Leuke foto's van de jongens!
BeantwoordenVerwijderen'De' Michael Toet die mij van de weggeefwinkel gegooid heeft omdat ik teveel/tevaak reageerde??
BeantwoordenVerwijderenLeuk om te lezen hoe jullie je vermaken. Hoop dat jullie in Nederland nog 2 weken vakantie hebben om uit terusten!
Hahaha, mijn verslag moet nog komen. Het is wel al geschreven, maar ik had wat ruzie met het laden van de foto's. Het was een super gezellige dag! En ondertussen hebben jullie echt wel wat kennis van het honkbalspel hoor!! Leuk verslag. Als ik t niet meer weet zoek ik het wel even bij jou op. ��
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen