Ik had de wekker om acht uur gezet, maar het was niet
nodig geweest.
Rond half acht was ik wakker en zag plots een zee van
licht uit de woonkamer komen. Paul was ook al wakker en deed de gordijnen open.
Hij was om zes uur al wakker en had nog geprobeerd om nog
iets te kunnen slapen.
Waarschijnlijk wilden we ons beide niet verslapen en dan
gaat de interne wekker vaak eerder af dan de echt.
We hadden nog een diepvries ontbijt. Croissants met ei en
een soort van hamburger.
Ik kreeg die van mij niet helemaal op. Waarschijnlijk
toch een beetje zenuwachtig voor vanmiddag.
Om tien uur moesten we uitchecken en we hadden genoeg
tijd om de laatste spullen in te pakken.
De restjes eten die nog in de ijskast lagen hebben we
netjes door de food dispenser geduwd en de limo door de gootsteen.
We hadden de snoepjes en wat water apart gehouden. Deze
konden wel mee.
Ik was aan het begin van de vakantie vergeten om foto’s
van het appartement te maken. Dus ook nog maar even gedaan.
De koffers stonden zo opgesteld dat het net lijkt alsof
het hele appartement keurig netjes en leeg is.
Paul zat in de keuken op z’n hurken verstopt.
Het was kwart voor tien en we konden vertrekken.
We hoefden alleen de vuile vaat in de vaatwasser te
zetten en deze aan te zetten.
We hadden er geen zooi van gemaakt en het zag er dan ook
piekfijn uit.
De laatste vuilnis zakken namen we mee naar beneden.
Het uitchecken ging heel snel en we bedankten de mensen
voor een fijn verblijf.
We hebben ons erg vermaakt hier.
Een prachtig complex waar van alles te doen was.
Ze hadden regelmatig een gezellige barbecue, je kon er
mini golfen (4 holes, maar het is in ieder geval iets) en verschillende
spelletjes voor kinderen.
Overal was een zwembad te vinden dus je hoefde niet ver
te lopen.
Wij hadden weinig tijd voor alle activiteiten. We hebben
1 keer gebruik gemaakt van het zwembad. Dat vonden we na een lange warme dag
even fijn.
Paul had de Tom ingesteld om ons naar het vliegveld te
brengen.
Maar wel zonder tolwegen.
We werden nu door straten geleid en we hadden geen idee
waar we uit zouden komen.
Van de gezellige straatjes met winkels en restaurants was
niets meer te herkennen.
We reden langs garages en bouw terreinen. Het was
spannend, want zouden we wel goed aankomen.
Gelukkig hadden we nog ruim de tijd om er te komen.
Ons vliegtuig zou pas om twee uur vertrekken en het was
half elf.
Plots zagen we het vliegveld.
We reden achterlangs bij de landings of aankomst baan. In
ieder geval was de verkeerstoren in zicht.
We vonden snel de juiste weg naar het afleverpunt voor de
auto.
Het afleveren ging vlot.
De meneer zei nog wel dat we de auto gisteren hadden
moeten inleveren en Paul legde het verhaal uit. Het was goed en de standen
werden opgenomen.
Dit jaar hebben we veel minder kilometers gereden.
Volgens de gegevens hebben we de hele vakantie maar 1028
miles gereden. Dat is omgerekend naar kilometers: 1654,4 km
Vergeleken met vorig jaar waar we 4509 km hadden gereden,
was dit natuurlijk een rustig reisje.
Omdat we de auto leeg mochten inleveren hebben we ook
maar drie keer hoeven te tanken.
Vorig jaar was dit om de twee dagen.
We liepen achter de rest van de mensen aan richting
uitgang.
We hadden beide weer een treintje of bus verwacht, maar
we stonden meteen bij de ingang van het vliegveld.
Er moest nog wel even gezocht werden bij welke verdieping
we moesten uitstappen.
Bij de derde vonden we de incheck balies.
Natuurlijk was die van Delta helemaal achterin en er lag
tapijt op de grond. Dus de koffers werden plots drie kilo zwaarder met trekken.
Het inchecken ging heel snel. We moesten het zelf doen
bij een computer.
Ik kreeg assistentie van een aardige Britse medewerkster.
Paul was ondertussen nog een snoer uit zijn koffer aan
het halen. Bij Delta kun je via een usb aansluiting je apparatuur opladen.
Beide paspoorten werden ingescant en er kwamen twee
tickets uit de computer rollen.
Onze koffers moesten één voor één op de weegschaal en we
waren blij dat we nog onder het gewicht zaten (het scheelde niet veel).
We hoefden pas om tien voor half twee te boarden en het
was pas elf uur.
We besloten om de boel te verkennen.
Via een loopband kwamen aan het eind van de terminal en
daar bleek niet veel te zien. We konden via dezelfde weg weer terug.
We zagen winkels van Disney, Seaworld en Universal en
liepen naar binnen.
Nog even nagenieten van deze leuke parken.
We hebben niks gekocht. De prijzen waren hetzelfde als in
de parken en we zagen niets nieuws.
Op een bankje hebben we nog even gewacht tot we richting
Douane liepen.
Hier stond een lange rij en het duurde even voor we aan
de beurt waren.
Sommige mensen begrepen niet hoe het werkte en hielden de
rij erg op. De douane beambte was ook lichtelijk geïrriteerd en ik hoopte dat
ze wat zou bijtrekken als wij aan de beurt zouden zijn.
Gelukkig keek ze weer een stuk vriendelijker toen ik mijn
paspoort afgaf. Ze vroeg hoe ik mijn achternaam uitsprak en toen mocht ik door.
Ze vroeg aan Paul of hij bij mij hoorde en was meteen aan de beurt.
Toen door naar de bagage inspectie.
Alle tassen, riemen en schoenen gingen weer in een bakje
en werden door de machine geduwd.
Ik moest even wachten en kon daarna door het metaal
detector paaltje. Ik was goedgekeurd en mocht weer verder.
Paul moest door de bodyscan. Tja, wat ik vorig jaar
allemaal moest doen heeft hij nu moeten doen.
Nadat we alles weer bij elkaar hadden verzameld liepen we
verder richting onze gate.
We stonden voor een treintje die ons naar de gate zou
brengen.
Bij Schiphol moet je alles lopen, maar hier in Amerika hebben
ze voor alle lange afstanden wel iets verzonnen.
We kwamen aan bij het gedeelte waar onze gate zich zou
bevinden.
Deze hadden we snel gevonden en we hoefden niet lang te
wachten op het boarden.
Paul en ik waren de laatste die instapten.
De stewardess vroeg hoe het met ons ging en ik vertelde
haar dat ik best een beetje zenuwachtig was.
Ze verzekerde mij dat dat niet nodig was. Als je echt
bang wilde zijn moest je bij haar dochter in de auto stappen en de snelweg op
gaan.
Bij het opstijgen van het vliegtuig moest ik daar maar
even aan denken.
Dit hielp wel, maar er bleef toch een beetje spanning.
Dit heb ik altijd bij het opstijgen en Paul kijkt er niet meer van op.
We hadden een kleiner vliegtuig met drie stoelen aan elke
kant.
Natuurlijk zaten Paul en ik weer bij de vleugel. Tot nu
toe hebben we bij elke vlucht bij de vleugel gezeten.
Paul ging bij het raam zitten en ik in het midden. Er zat
nog een aardige meneer naast mij. Hij heeft niks gezegd, maar was ook niet
vervelend.
We hadden een scherm voor ons, maar moesten voor de film
betalen.
Gelukkig waren de spelletjes gratis en Paul en ik hebben
een potje triviant gedaan.
De tijd ging snel en we zagen Detroit al dichterbij
komen.
Na twee uur en drie kwartier waren we eindelijk geland in
Detroit.
Na het uitstappen stonden we meteen in de juiste
terminal.
We hoefden niet onze koffers op te halen. Deze werden
automatisch overgebracht naar het juiste vliegtuig.
We gingen op zoek naar een Burger King.
Traditie getrouw is dat het laatste dat we eten in Amerika.
Nu is die traditie pas twee jaar oud en in LA was alleen
een Burger King te vinden.
Helaas hadden ze deze niet hier, maar wel een McDonalds.
Een hamburger blijft een hamburger en we gingen richting
de Mac.
Via de loopband (tja, je zou eens lopen) kwamen we langs
onze gate. Er was nog niets te zien. We hadden nog tijd genoeg. Het vliegtuig
zou pas om tien over zes vertrekken en het boarden begon om tien voor half 6.
Bij de Mac hebben we genoten van de laatste Amerikaanse
burger. In Nederland zit ook een Mac, maar dat is toch anders haha.
We waren weer op tijd bij de gate waar het boarden al was
begonnen.
We hadden een mooi plekje. Natuurlijk bij de vleugel.
Er zat dit keer niemand naast mij. Dat vind ik toch wel
prettiger omdat je dan gewoon kan opstaan zonder iemand lastig te vallen.
De piloot had omgeroepen dat het iets langer zou duren.
Ze wisten nog niet zeker of ze extra zouden tanken omdat het vliegtuig toch iets
zwaarder was dan verwacht. Paul en ik stemden voor meer tanken.
Dit leidde tot wat vertraging en de piloot had zijn
excuses aangeboden.
Toen gingen we eindelijk rijden.
Maar plots stonden we weer stil. Door de vertraging zaten
we niet meer goed in het systeem en moesten we wachten op toestemming om op te
stijgen.
Dit heeft uiteindelijk nog zo’n drie kwartier geduurd.
De piloot heeft wel vijf keer zijn excuses aangeboden.
Toen riep hij om dat we mochten vertrekken en iedereen
was erg blij.
Gelukkig deden de tv schermen voor ons het al en konden
we tijdens het wachten wat tv kijken.
Vrij snel al kregen we iets te eten. Pinda’s en limonade.
Ik besloot om naar de Film Frozen te kijken.
In Disney zie je niks anders dan Frozen voorbij komen en
ik wilde deze film nu wel eens zien.
Paul heeft naar de Muppets gekeken.
De Stewart vroeg wat we wilde eten. Pasta, Beef of kip salade.
Paul koos voor de beef en ik voor de kip salade.
Toen Paul zijn bakje open deed kwam de champignon geur
hem al tegemoet.
Gelukkig had ik iets anders en konden we ruilen.
De beef smakte prima, maar de aardappels op de bodem vond
ik iets minder. Gelukkig had ik ook nog fruit en had ik toch een prima diner.
Omdat we de nacht in vlogen hebben we geprobeerd nog iets
te slapen.
We zijn waarschijnlijk wel even weggedommeld, maar echt
geslapen hebben we niet.
Ik besloot dat het toch geen zin had en ben maar weer tv
gaan kijken.
Ondertussen kwam het ontbijt onze kant op.
Dit was echt een tegenvaller.
We kregen een raar warm broodje dat leek op een Egg Mcmuffin, een kaasje en wat nootjes.
KLM had vorig jaar toch een beter ontbijt.
Maar als je trek hebt eet je alles.
Toen kwam Nederland in zicht en voor we het wisten
stonden we aan de grond.
Hier regende het goed en we wisten dat we weer thuis
waren.
We moesten nog even een wandeling maken voor de bagage
afgifte en de douane.
Paps en mans stonden nog niet bij de deur.
Ze hadden in eerste instantie het verkeerde vliegtuig
gefotografeerd en toen naar de aankomst hal gelopen.
Al die vliegtuigen zien er allemaal hetzelfde uit.
Ze moesten nog even terug om het juiste vliegtuig op de
foto te zetten.
Paps en mams en onze koffers kwamen tegelijkertijd aan.
We mochten door de douane en werden aan de andere kant
van de deur door onze ouders in de armen gesloten.
We zijn weer thuis!
We zijn meteen naar huis gereden waar Fien al op ons zat
te wachten. Ze vond het maar vreemd dat ik er weer was.
Na een goede balk koffie is Paul nog even naar bed gegaan
en ik ben ook naar mijn huis gegaan.
Even proberen om iets te slapen.
’s Avonds hebben we heerlijk met z’n allen witlof
gegeten.
Vorig jaar wilden we stampandijvie eten, maar we hadden
toen niet zo’n trek. De witlof gleed nu naar binnen en we spraken af om morgen
avond alsnog de stampandijvie te eten.
We hebben tot laat in de avond bij geklets en toen was
het tijd om naar huis te gaan.
Fien mocht nog een nachtje blijven.
Het was een hele lange dag en we vielen beide snel in
slaap.
We hebben genoten van de vakantie. De drie weken zijn zo
voorbij gevlogen.
Volgend jaar waarschijnlijk opnieuw naar Florida. Er is
nog zoveel te zien.
Maar eerst goed uitrusten en nagenieten van deze vakantie!
Na een prachtige vakantie volgt nog een heel lange dag om thuis te komen. Uitchecken bij het hotel,uitchecken bij Alamo,inchecken op vliegveld nummer 1 ,weer inchecken bij vliegveld mummer 2,maar dan kun je achterover in je vliegtuigstoel. Duurt wel lang,maar voor je het weet is Schiphol in zicht. Staat je moeder daar naar het verkeerde vliegtuig te zwaaien en het op de foto te zetten,haha! Ach,die passagiers hadden ook een leuk momentje zo. En voordat we het wisten zaten we in de auto op weg naar huis voor een lekker bakkie koffie. Welkom thuis kinderen!
BeantwoordenVerwijderenFijn dar jullie top vakantie hebben gehad! Jammer dat het weer wat minder was maar ik heb genoten van jullie verhalen en de foto's zo leuk om te zien en dingen te herkennen! Kom gauw langs in de winkel! X
BeantwoordenVerwijderenIk moest zo lachen om dat ontbijt. Ik knikker die zompige Amerikaanse broodjes altijd meteen weer terug op die kar. Ik vind het echt heel knap dat je hem opgegeten hebt.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat alles goed is gegaan en jullie weer lekker thuis zijn. Hier is het nu ook regenachtig, dus wat dat betreft mis je niet zoveel.
Wat hebben jullie een fijne vakantie gehad. Je hebt een week nodig om bij te komen haha. Fijn dat we mochten meegenieten.Groetjes van Poekie
BeantwoordenVerwijderenIk wist het wel eenmaal in Florida raak je eraan verslaafd. Dus nu heb je een jaar de tijd om plannen te maken en je scrapbook van dit jaar af te maken. Aan de hoeveelheid foto's die ik langs zag komen heb je hier nog een flinke klus aan. CU
BeantwoordenVerwijderen